نتوان گهر راز به هر مثقب از قدسی مشهدی رباعی 169
1. نتوان گهر راز به هر مثقب سفت
دوزند زبان و گوش ازین گفت و شنفت
...
روزی صوفی در تصوف می‌سفت از قدسی مشهدی رباعی 170
1. روزی صوفی در تصوف می‌سفت
پرسید یکی ازو در آن گفت و شنفت
...
تا کی گویی فلانی این گوهر از قدسی مشهدی رباعی 171
1. تا کی گویی فلانی این گوهر سفت
یا بهمانی کرد چنین گفت و شنفت
...
آنم که به من هیچ‌کس الفت از قدسی مشهدی رباعی 172
1. آنم که به من هیچ‌کس الفت نگرفت
کس دست من از راه محبت نگرفت
...
هر دل که ازو عشق شماری از قدسی مشهدی رباعی 173
1. هر دل که ازو عشق شماری نگرفت
بگداخت زر خویش و عیاری نگرفت
...
جز عشق تو غم از دل غمناک از قدسی مشهدی رباعی 174
1. جز عشق تو غم از دل غمناک نرُفت
دل را ز هوس، جز نظر پاک نرُفت
...
تا هست سخن، سخن‌سرا خواهد از قدسی مشهدی رباعی 175
1. تا هست سخن، سخن‌سرا خواهد گفت
خواهد گفتن حرف و به جا خواهد گفت
...
ای کرده هوای معصیت پامالت از قدسی مشهدی رباعی 176
1. ای کرده هوای معصیت پامالت
روزی که دود مرگ به استقبالت
...
قدسی خوش باد و خوش‌تر از قدسی مشهدی رباعی 177
1. قدسی خوش باد و خوش‌تر از خوش حالت
عزم سفری کرده درست، اقبالت
...
هرچند به ملک تن بود صاحب از قدسی مشهدی رباعی 178
1. هرچند به ملک تن بود صاحب تاج
بر گردن عشق، عقل نگذارد باج
...
دانی ز چه بی‌حجاب می‌خندد از قدسی مشهدی رباعی 179
1. دانی ز چه بی‌حجاب می‌خندد صبح
افکنده ز رخ نقاب می‌خندد صبح
...
خون شد جگر امشبم ز نادیدن از قدسی مشهدی رباعی 180
1. خون شد جگر امشبم ز نادیدن صبح
گویا که بریده شد پی توسن صبح
...