آن گل که وفای بلبلانش از قدسی مشهدی رباعی 157
1. آن گل که وفای بلبلانش حالی‌ست
در پرسش ما قرین فارغ‌بالی‌ست
...
در ساغر من مِی طلبی را از قدسی مشهدی رباعی 158
1. در ساغر من مِی طلبی را جا نیست
می‌گویم و از هیچ کسم پروا نیست
...
در عشق مگو که همنفس پیدا از قدسی مشهدی رباعی 159
1. در عشق مگو که همنفس پیدا نیست
کس بسیارست، جای کس پیدا نیست
...
با هر نفسی، فیض دم یاران از قدسی مشهدی رباعی 160
1. با هر نفسی، فیض دم یاران نیست
هر دود که خیزد از هواداران نیست
...
با آن که سبک‌تری ز تو در از قدسی مشهدی رباعی 161
1. با آن که سبک‌تری ز تو در دین نیست
گویی که جز آرام، مرا آیین نیست
...
در خلوت عرفات تو کس را از قدسی مشهدی رباعی 162
1. در خلوت عرفات تو کس را ره نیست
کی در تو رسد، گرچه نظر کوته نیست
...
چون قافله از وادی مجنون از قدسی مشهدی رباعی 163
1. چون قافله از وادی مجنون بگذشت
محمل سوی بیستون کشیدیم ز دشت
...
دانی که چرا قضا چو نقش از قدسی مشهدی رباعی 164
1. دانی که چرا قضا چو نقش تو نگاشت
سرو چمنت را به بلندی نفراشت؟
...
گر نخل نشانده‌ای ثمر از قدسی مشهدی رباعی 165
1. گر نخل نشانده‌ای ثمر خواهی داشت
ور شعله گزیده‌ای، شرر خواهی داشت
...
تا بود هوس، به دل قرارم از قدسی مشهدی رباعی 166
1. تا بود هوس، به دل قرارم نگذاشت
وز شغل طلب، به هیچ کارم نگذاشت
...
شب بی تو مرا به ناله و سوز از قدسی مشهدی رباعی 167
1. شب بی تو مرا به ناله و سوز گذشت
روزم چو شب ای شمع شب‌افروز گذشت
...
بس مرد که از تندی خود رسوا از قدسی مشهدی رباعی 168
1. بس مرد که از تندی خود رسوا گشت
در علم اگرچه بوعلی سینا گشت
...