رباعیات قدسی مشهدی

1 گر زان که همای عشق صیدم باشد کی رشک به شبلی و جنیدم باشد

2 آزادتر از من نبود کس به جهان آزادی اگر ز جور قیدم باشد

1 بگزیده و نگزیده درین باغ مراد هر گوشه نشسته‌اند با خاطر شاد

2 بگشا به گل چیده و ناچیده نظر این قسمت آتش است و آن روزی باد

1 شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز خمیازه مرا کشت و شرابی نه هنوز

2 یک ره به کفم جام صبوحی نرسید صد صبح دمید و آفتابی نه هنوز

1 دارد ز فریب، چرخ بازیچه‌پرست محروم ز تحصیل مرادم، پیوست

2 گل بسته به رشته و فکنده‌ست به راه تا دست برم که گیرمش، رفته ز دست

1 درویشی جو، گر همه یک دم باشد تا سلطانی بر تو مسلم باشد

2 چون باطن خم گر نشود صاف دلت از ظاهر آیینه چرا کم باشد؟

1 گردون که به دیده خار افکند مرا آتش به دل فگار افکند مرا

2 نی شمع به محفلی، نه گل در چمنی بنگر به چه روزگار افکند مرا

1 چشمم به سرشک لاله‌گون خرسندست گویی که به هر قطره دلم پیوندست

2 اشکم به کنار خفته چون فرزندست چون بسته شود خون، به جگر مانندست

1 کی دهر حقیقت گل و خس پرسد از نخل قدیم و شاخ نورس پرسد

2 ای وای بر اهل دولت امروز، اگر گیتی پسر کیستی از کس پرسد

1 ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر یک دانه ز سبحه تو خورشید منیر

2 صد بخت جوان دست اطاعت به تو داد پیری چو تو، کس ندیده در عالم پیر

1 با آن که چو مهر، یار تنها گذرست پیوسته مرا ز رشک، خون در جگرست

2 کان یار که چشم یاری از او دارم صد ره از من به خود گرفتارترست