مقطعات در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 دلشاد نشستم بمقام پدر خویش برغم نکند سرد دلم رهگذر خویش

2 کز هر چه بگیتی خبر هست بجستم بسیار ندارم ز بزرگی گهر خویش

3 گه بوسه ستانم ز عقیقی شکر دوست گه زهر کنم بر دل دشمن شکر خویش

4 بر پشت زمین بر اثر خصم نپایم تا حشر بپایم بجهان بر اثر خویش

1 اگر بمهر من آن ماه را نیاز آید چنانکه زود برفتست زود باز آید

2 برزم رفت و بسی رنج نابسازی کرد رسد بباده خوری باز بزم ساز آید

3 همی دهیم براه فراز کردن چشم امیدوار که او ناگهی فراز آید

4 دراز وعده نگار است و من از او در بیم اگر چه وعده اش از عشق من دراز آید

1 خزان ببرد بهاء همه بهار ز باغ ز برگ زرد بدینار زرد ماند راغ

2 چراغ شمس فلک زیر دود گشت نهان شد از ترنج همه باغ پر ز شمع و چراغ

3 شمال سرد پدید آمد و پدید آورد چهار چیز بجای چهار چیز بباغ

4 بجای نرگس سیب و بجای سوسن نار بجای نسرین آبی بجای بلبل زاغ

1 ملکان را ز آسمان کبود چون تو هرگز کریم و راد نبود

2 هرگز از تو کسی بلا نکشید هرگز از تو کسی جفا نشنود

3 عید فرخنده باد بر تو ملک باد یزدان ز جان تو خشنود

4 تا ترا درد رنجه داشت همی روز مردم ز درد گشت کبود

1 همیشه شاه شدادی ز بخت خویشتن شاد است بملک اندر چو پرویز است و بد خواهش چو فرهاد است

2 ز خوبان مجلس عالیش چون فرخار و نوشاد است عدو زو سال و مه شاد است

3 همیشه کار او جود است و دائم شغل او داد است هر آن چیزی که شاهان را بباید ایزدش داد است

4 روان بد سگالانش ز بند غم بفریاد است روان نیکخواهانش ز بند سختی آزاد است

1 خدایگان جهان را طبیب دارو داد موافق آمد از بهر آنکه نیکو داد

2 اگر چه روزی موئی بکاست از تن شاه هزار سال بجسم و روانش نیرو داد

3 جهان و جان و دل و تنش هر سه باد فدا که هر سه چار مرا چون نگه کنم او داد

4 ایا خدای ترا داده صد هزار هنر هم او بدشمن تو صد هزار آهو داد

1 ای با خدای و با همه خلق خدای راست از داد و راستی همه پیروزئی تراست

2 ملک تو همچو رنج بداندیش تو فزون رنج تو همچو ملک بداندیش تو بکاست

3 طبع تو پاک و جان تو پاک و تن تو پاک قول تو راست و رای تو راست و دل تو راست

4 از پادشاهی تو هرانکو فرار کرد بر جای خویش خاسته بر جان پادشاست؟

1 بسرای سپنج مهمان را دل نهادن بممسکی نه رواست

2 زیر خاک اندرونت باید خفت گرچه اکنونت خواب بر دیباست

3 با کسان بودنت چه سود کند که بگور اندرون شدن تنهاست

1 شادی ز دلم دور شد و خواب ز دیده تا من نیم آن روی دلارام تو دیده

2 گر تو به تن و جان و دل و دیده نیائی سوی تو فرستم دل و جان و تن و دیده

3 از من به جز آواز و حدیث ایچ نمانده است تا من نیم آواز و حدیث تو شنیده

4 تا بی سببی خویشتن از من بکشیدی گشتم ز غم حجر تو چون زر کشیده

1 چونان شدم از شادی زین نامه که گفتی دادند بمن خط بملک دو جهانی

2 بر دوست گمانی بجز این برد دل من ای دوست دلم بر تو غلط برد گمانی

3 هم قول تو هم وعده تو هر دو بود راست هم راست دلی با من و هم راست زبانی

4 ای جان جوانی اگرت باز ببینم حقا که فدای تو کنم جان و جوانی