ای دوست، دلم راهوس باده حمراست از قاسم انوار غزل 61
1. ای دوست، دلم راهوس باده حمراست
زان باده حمرا که درو نور تجلاست
...
این همه موج بی کران ز چه خاست؟ از قاسم انوار غزل 62
1. این همه موج بی کران ز چه خاست؟
عشق با دست و جان ما دریاست
...
بآفتاب جمالت، که نور دیده از قاسم انوار غزل 63
1. بآفتاب جمالت، که نور دیده ماست
که آفتاب جمالت ز ذرها پیداست
...
جان عالم تو و این قصه ز جانت از قاسم انوار غزل 64
1. جان عالم تو و این قصه ز جانت پیداست
یار من، جان منی و جان جهانت بفداست
...
چون صبح سعادت ز جبین تو هویداست از قاسم انوار غزل 65
1. چون صبح سعادت ز جبین تو هویداست
ما را بتو صد گونه تولا و تمناست
...
چون نور رخت از همه سو ظاهر از قاسم انوار غزل 66
1. چون نور رخت از همه سو ظاهر و پیداست
ذرات جهان را بولای تو تولاست
...
خورشید منور ز جمال تو هویداست از قاسم انوار غزل 67
1. خورشید منور ز جمال تو هویداست
در مشرب عذب تو چه گویم که چه سرهاست؟
...
دوست در مجلس جان آمد و محفل از قاسم انوار غزل 68
1. دوست در مجلس جان آمد و محفل آراست
شیوها کرد که هرگز بصفت ناید راست
...
دین هر کس بقدر صدق و صفاست از قاسم انوار غزل 69
1. دین هر کس بقدر صدق و صفاست
دیدن عاشقان طریق فناست
...
رنگ رز رنگ خمی کرد و نیامد از قاسم انوار غزل 70
1. رنگ رز رنگ خمی کرد و نیامد خم راست
گنه رنگ رزست این و تو گویی: خم راست
...
ز درد عشق اگر جان غریق بحر از قاسم انوار غزل 71
1. ز درد عشق اگر جان غریق بحر بلاست
هزار شکر که دل در مقام صبر و رضاست
...
عشق و مستوری و مستی چو نمی از قاسم انوار غزل 72
1. عشق و مستوری و مستی چو نمی آید راست
این جمالیست که از جمله جهان جان تر است
...