حکایتی دو سه دارم، بشرط دستوری از قاسم انوار غزل 622
1. حکایتی دو سه دارم، بشرط دستوری
ز حد گذشت بغایت زمان مهجوری
ز حد گذشت حکایت ز قصه دوری از قاسم انوار غزل 623
1. ز حد گذشت حکایت ز قصه دوری
بشرح راست نیاید حدیث مهجوری
شب عیدست و ما عاشق، چه گویم قصه دوری؟ از قاسم انوار غزل 624
1. شب عیدست و ما عاشق، چه گویم قصه دوری؟
به صد دفتر نشاید داد شرح درد مهجوری
من قبله بدل کردم، تا کی بود این کوری؟ از قاسم انوار غزل 625
1. من قبله بدل کردم، تا کی بود این کوری؟
جویای لقا گشتم، تا چند ز مهجوری؟
میسرت نشود عاشقی و مستوری از قاسم انوار غزل 626
1. میسرت نشود عاشقی و مستوری
بوصل راه نیابی، بوصف مغروری
نه مست جام خدایی، نه مرد مستوری از قاسم انوار غزل 627
1. نه مست جام خدایی، نه مرد مستوری
نه مخبری و نه مستخبری، عجب کوری!
گر زانکه بگویند: گدایی و فقیری از قاسم انوار غزل 628
1. گر زانکه بگویند: گدایی و فقیری
بهتر بود از مسند شاهی و امیری
اگر ز مصر جهانی و گر ز تبریزی از قاسم انوار غزل 629
1. اگر ز مصر جهانی و گر ز تبریزی
ز پیر راه بدان قصه شکرریزی
تو همچو عقل شریفی و همچو روح عزیزی از قاسم انوار غزل 630
1. تو همچو عقل شریفی و همچو روح عزیزی
«فداک عقلی و روحی » ندانمت که چه چیزی؟
تا سر الهی ز ملاهی نشناسی از قاسم انوار غزل 631
1. تا سر الهی ز ملاهی نشناسی
نسناس ندانی بحقیقت ز اناسی
من عشقم و عشق من چه پرسی؟ از قاسم انوار غزل 632
1. من عشقم و عشق من چه پرسی؟
جانم همگی، ز تن چه پرسی؟
دلا، ز باده و خُم‌خانهٔ که می‌پرسی؟ از قاسم انوار غزل 633
1. دلا، ز باده و خُم‌خانهٔ که می‌پرسی؟
ز چشم و غمزهٔ مستانهٔ که می‌پرسی؟