گر کسی مست و خرابست ز مستانش پرس از قاسم انوار غزل 395
1. گر کسی مست و خرابست ز مستانش پرس
هر کرا جان و دلی هست ز جانانش پرس
از ما حکایت می و پیر و مغانه پرس از قاسم انوار غزل 396
1. از ما حکایت می و پیر و مغانه پرس
از زاهدان حکایت تسبیح و شانه پرس
دلی دارم ز سودایش پر آتش از قاسم انوار غزل 397
1. دلی دارم ز سودایش پر آتش
دلم گرمست و جان گرمست و سر خوش
تو شمع مجلسی در بزم جان باش از قاسم انوار غزل 398
1. تو شمع مجلسی در بزم جان باش
بیا، می نوش و میر عاشقان باش
جان هوادار تو شد، فاش مکن اسرارش از قاسم انوار غزل 399
1. جان هوادار تو شد، فاش مکن اسرارش
دل به سودای تو افتاد، گرامی دارش
خواجه مستست، ببین در سر و در دستارش از قاسم انوار غزل 400
1. خواجه مستست، ببین در سر و در دستارش
لطف فرما و زمانی ز کرم باز آرش
بر کنار طاس گردون زد هلال انگشت دوش از قاسم انوار غزل 401
1. بر کنار طاس گردون زد هلال انگشت دوش
عاشقان را مژده ایام عید آمد بگوش
بنده از دوست سئوالی بصفا کردم دوش از قاسم انوار غزل 402
1. بنده از دوست سئوالی بصفا کردم دوش
قصه سر ترا چند بود این سرپوش؟
پهلوی خوانان غزل می خواند دوش از قاسم انوار غزل 403
1. پهلوی خوانان غزل می خواند دوش
او بخود مشغول و جانها به خروش
واردات عاشقان کز عشق می آید بگوش از قاسم انوار غزل 404
1. واردات عاشقان کز عشق می آید بگوش
عشق می گوید: بگو و عقل می گوید: خموش!
باده‌ام صافست و مطرب صاف و ساقی صاف صاف از قاسم انوار غزل 405
1. باده‌ام صافست و مطرب صاف و ساقی صاف صاف
با سه صاف این چنین کس در نیاید در مصاف
بنادانان مگو سر حقایق از قاسم انوار غزل 406
1. بنادانان مگو سر حقایق
که هر گوشی سخن را نیست لایق