غزلیات در دیوان اشعار قاسم انوار

1 فتنه در خواب قیامت خفته بود چشم بیدار تو خوابش در ربود

2 تا چو گل از پرده بیرون آمدی در گلستان عام شد بانگ سرود

3 بر سر بازار جان مست آمدی مست حیرت ماند جانها در شهود

4 آب رحمت ریختی در جام ما تابهر جانب برآمد بانگ رود

1 فرو ریختی باز در جام جود بعمدا شرابی که هوشم ربود

2 ازین جام تا جرعه ای خورده ام سرم در سجودست و جان در شهود

3 درین جام دیدم بعین الیقین نمودست غیر تو، یعنی نبود

4 چه غیر و کجا غیر و کو نقش غیر؟ «سوی الله والله مافی الوجود»

1 کسی که شیوه حکمت گرفت گوی ربود به حکمتست حکایت،نه کار سعی و جهود

2 برسم مردم عاقل زبان نگه می دار که غافلان حسودند و منکران جحود

3 ز پیر دهقان بشنو،که نیک می گوید: کسی که تخم نکو کاشت تخم بد ندرود

4 جهانیان به جهان آب خضر می جویند و لیک قسمت آن کس شود که روزی بود

1 «یحبه و یحبونم » چنین فرمود: که انعقاد محبت ز جانب ما بود

2 مگر در آینه جان جمال خود را دید از آن سبب که همو شاهدست و هم مشهود

3 بلی حیات ازل داد داد موجودات که مبتدای وجودست و منتهای و دود

4 شرابخانه عشقست این جهان و درو هزار نعره مستان، هزار بیت و سرود

1 این عشق و مودت اثر لطف خدا بود وین جمله عنایت نه باندازه ما بود

2 جوری، که ز تو بر دل غمدیده ما رفت بر شکل بلا بود ولی عین عطا بود

3 از روز ازل عاشق و شوریده و مستیم این نیز هم از سابقه لط ف شما بود

4 در حال «اناالحق » زد و شد بر سر آن دار منصور که سر حلقه مستان خدا بود

1 گیسوی تو هر چند کمندی زبلا بود خوش سلسله ای بود، که در گردن ما بود

2 هر حال که در حسن مودت دل ما داشت باروی تو، بی شایبه روی و ریا بود

3 از دولت وصلت فلک اندر همه حالی با عاشق مسکین تو در «طال بقا» بود

4 در آتش هجران دل من سوخت و لیکن چون قدر وصال تو ندانست سزا بود

1 روی زیبای تو چون شمع صفا خواهد بود دل آشفته ما مست بلا خواهد بود

2 دارد امید دل من بخداوند کریم هر بلایی که رسد عین عطا خواهد بود

3 هر گروهی بسبیلی بخداوند روند راه ما شیوه تسلیم و فنا خواهد بود

4 در قیامت که سر از خاک لحد برداریم دل شوریده ما مست لقا خواهد بود

1 مقام ما بسر کوی یار خواهد بود که بر بهشت برین اختیار خواهد بود

2 بهر کجا که نشینم دمی، ز فرقت تو زخون دیده و دل لاله زار خواهد بود

3 دلم زدست شد، ای دوست، دستگیری کن که در هوای تو زار و نزار خواهد بود

4 مرا بهیچ کس امید نیست در دو جهان ولی بلطف تو امیدوار خواهد بود

1 تا جهاندار، جهاندار جهان خواهد بود دل ما عاشق آن سرو روان خواهد بود

2 ما درین دیر مغان بهر نیاز آمده ایم سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

3 «من ر آنی » و « رألحق » چه سخن می گوید؟ تا تو پیدا نشوی یار نهان خواهد بود

4 واعظا، قصه تقلید، بمان روز وصال پیش مستان سخن از عین عیان خواهد بود

1 هرکجا می گذرد دوست، فغان خواهد بود خاطر اندر پی آن سرو روان خواهد بود

2 چیست این نور تجلی که جهان را بگرفت؟ اول و عاقبت کار همان خواهد بود

3 سر ببازم به هوای تو که مسکین توام عاقبت مصلحت کار در آن خواهد بود

4 دل اگر روی ترا باز نبیند هیهات! دایما نعره زنان جامه دران خواهد بود