این عشق و مودت اثر لطف خدا از قاسم انوار غزل 324
1. این عشق و مودت اثر لطف خدا بود
وین جمله عنایت نه باندازه ما بود
گیسوی تو هر چند کمندی زبلا از قاسم انوار غزل 325
1. گیسوی تو هر چند کمندی زبلا بود
خوش سلسله ای بود، که در گردن ما بود
روی زیبای تو چون شمع صفا از قاسم انوار غزل 326
1. روی زیبای تو چون شمع صفا خواهد بود
دل آشفته ما مست بلا خواهد بود
مقام ما بسر کوی یار خواهد از قاسم انوار غزل 327
1. مقام ما بسر کوی یار خواهد بود
که بر بهشت برین اختیار خواهد بود
تا جهاندار، جهاندار جهان از قاسم انوار غزل 328
1. تا جهاندار، جهاندار جهان خواهد بود
دل ما عاشق آن سرو روان خواهد بود
هرکجا می گذرد دوست، فغان از قاسم انوار غزل 329
1. هرکجا می گذرد دوست، فغان خواهد بود
خاطر اندر پی آن سرو روان خواهد بود
بعد ازین دلبر ما عربده جو از قاسم انوار غزل 330
1. بعد ازین دلبر ما عربده جو خواهد بود
همه از همه رو، روی بدو خواهد بود
گر با تو دمی محرم اسرار توان از قاسم انوار غزل 331
1. گر با تو دمی محرم اسرار توان بود
بر ملک و ملک فایض انوار توان بود
صاحب قلاده اهل نزاع و غلو از قاسم انوار غزل 332
1. صاحب قلاده اهل نزاع و غلو بود
کارش نکو بود اگرش جست و جو بود
چون حسن دلاویز تو در جلوه از قاسم انوار غزل 333
1. چون حسن دلاویز تو در جلوه گری بود
کار دل بیچاره من پرده دری بود
گاهی درون پرده عزت نهان از قاسم انوار غزل 334
1. گاهی درون پرده عزت نهان شود
گاهی هزار پرده بدرد،عیان شود
از افق مکرمت صبح سعادت دمید از قاسم انوار غزل 335
1. از افق مکرمت صبح سعادت دمید
محو مجازات شد،شاه حقیقت رسید