ای پرتو جمال الهی،چه گویمت؟ از قاسم انوار غزل 217
1. ای پرتو جمال الهی،چه گویمت؟
ای فیض فضل نامتناهی،چه گویمت؟
...
1. ای پرتو جمال الهی،چه گویمت؟
ای فیض فضل نامتناهی،چه گویمت؟
...
1. ای دل، چو پیش آمد غمی، آن را فرج دان، نه حرج
برخوان به پیش صابران کالصبر مفتاح الفرج
...
1. من و معشوق و جام ناب صباح
بگشا بر من این در،ای فتاح
...
1. عشق تو مرا از هر دو جهان ساخت مجرد
ای عشق گرانمایه و ای دولت سرمد
...
1. ای دل و جان گرامی به تمنای تو شاد
هرگز این جان من از درد تو محروم مباد
...
1. بسودای تو خوش حالیم و دلشاد
بدردت آرزومندیم و معتاد
...
1. بسیار سعی کردم و بسیار اجتهاد
عشقست هر چه هست،دگر هرچه هست باد
...
1. جام در پای صراحی سر نهاد
گریه ای میکرد از بهر رشاد
...
1. دریغ باشد ازین چار سوی کون و فساد
برون رویم، نبرده متاع خود بمراد
...
1. سفر گزیدم ازین آستان کون و فساد
بر آسمان معالی، سفر مبارک باد!
...
1. ما همه شیداییان بودیم و مستان وداد
«زاد فی الطنبور نغما» حسن او چون جلوه داد
...
1. هزار شکر که سلطان عشق جان را داد
هزار مجد و معالی، هزار حسن و رشاد
...