دل ما بصد جان طلب کار اوست از قاسم انوار غزل 145
1. دل ما بصد جان طلب کار اوست
ولی در حقیقت طلب کار اوست
قمری دارم کین چشم نهان خانه اوست از قاسم انوار غزل 146
1. قمری دارم کین چشم نهان خانه اوست
دل و جان عاشق آن نرگس مستانه اوست
در سویدای دلم سودای اوست از قاسم انوار غزل 147
1. در سویدای دلم سودای اوست
در دل و جانم تمناهای اوست
سر بلندی بین، که دایم در سرم سودای اوست از قاسم انوار غزل 148
1. سر بلندی بین، که دایم در سرم سودای اوست
قیمت هرکس بقدر همت والای اوست
ای دل و دلدار من، راه بوصل از چه روست؟ از قاسم انوار غزل 149
1. ای دل و دلدار من، راه بوصل از چه روست؟
ای بت عیار من، راه بوصل از چه روست؟
آن یار جفا پیشه، که پشتست و پناهست از قاسم انوار غزل 150
1. آن یار جفا پیشه، که پشتست و پناهست
هم پشت و پناه آمد و هم عزت و جاهست
برون ز راه خدا راهرو نه در راهست از قاسم انوار غزل 151
1. برون ز راه خدا راهرو نه در راهست
برین حدیث که گفتم خدای آگاهست
در فهم همین نکته بسی عزت و جاهست از قاسم انوار غزل 152
1. در فهم همین نکته بسی عزت و جاهست
این نکته که: آن دلبر ما در همه جا هست
زان یار جفا پیشه، که پشتست و پناهست از قاسم انوار غزل 153
1. زان یار جفا پیشه، که پشتست و پناهست
غافل مشو، ای دوست، که آن عین گناهست
مگو ز سختی این ره، چو دوست همراهست از قاسم انوار غزل 154
1. مگو ز سختی این ره، چو دوست همراهست
مجوی حیله درین ره، که یار آگاهست
هرچند اگر سرخ و سفیدست و سیاهست از قاسم انوار غزل 155
1. هرچند اگر سرخ و سفیدست و سیاهست
فی الجمله همه جام شرابات الهست
همچو خورشید، که او را نظری با ما هست از قاسم انوار غزل 156
1. همچو خورشید، که او را نظری با ما هست
یار ما را بحقیقت نظری با ما هست