تو ساقی جان بخشی و عالم همه از قاسم انوار غزل 109
1. تو ساقی جان بخشی و عالم همه جامست
وز باده نوشین تو عالم همه جامست
...
موسی صفتان را، که درین طور از قاسم انوار غزل 110
1. موسی صفتان را، که درین طور مقامست
از درد تو مستند گروهی ز دوا مست
...
خرد مستست و دل مستست و جان از قاسم انوار غزل 111
1. خرد مستست و دل مستست و جان مست
بسودایت روان ناتوان مست
...
دلم از عشق تو مستست و جان از قاسم انوار غزل 112
1. دلم از عشق تو مستست و جان مست
جهان مست و زمین مست، آسمان مست
...
گر دردمند گردد دل، دولتی از قاسم انوار غزل 113
1. گر دردمند گردد دل، دولتی عظیمست
چون دردمند او شد، دل بعد از آن سلیمست
...
ملامت را بمان، چه جای بیمست؟ از قاسم انوار غزل 114
1. ملامت را بمان، چه جای بیمست؟
که روح القدس جانت را ندیمست
...
بنده را هست سؤالی و نه آن از قاسم انوار غزل 115
1. بنده را هست سؤالی و نه آن حد منست
که چرا لعل لبت رشک عقیق یمنست؟
...
آن ماه دل افروز، که محبوب از قاسم انوار غزل 116
1. آن ماه دل افروز، که محبوب جهانست
با تست، ولی در پس صد پرده نهانست
...
آن ماه شب افروز، که در پرده از قاسم انوار غزل 117
1. آن ماه شب افروز، که در پرده نهانست
در پرده نهانست، ولی پرده درانست
...
امشب شب آدینه و فردا رمضانست از قاسم انوار غزل 118
1. امشب شب آدینه و فردا رمضانست
تن در ذوبان آمد و جان در طیرانست
...
ای بی خبران، مصلحت کار در از قاسم انوار غزل 119
1. ای بی خبران، مصلحت کار در آنست
جامی بکف آرید، که عالم گذرانست
...
ای ساقی جان بخش، که در جام از قاسم انوار غزل 120
1. ای ساقی جان بخش، که در جام تو جانست
پر کن قدح باده، که دل در خفقانست
...