رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند از قاآنی غزل 25
1. رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند
روزم سیاه گشت و برم سایه هم نماند
...
نگار سرو قد من چو عزم باغ کند از قاآنی غزل 26
1. نگار سرو قد من چو عزم باغ کند
چو برگ لاله دل باغ پر ز داغ کند
...
لحن اسماعیل آشوبی که در دستان کند از قاآنی غزل 27
1. لحن اسماعیل آشوبی که در دستان کند
کافرم چنگیز اگر با جیش ترکستان کند
...
ای رفیقان امشب اسماعیل غوغا می‌کند از قاآنی غزل 28
1. ای رفیقان امشب اسماعیل غوغا می‌کند
چنگ را ز آواز شورانگیز رسوا می‌کند
...
طالع مسعود چیست طلعت محمود از قاآنی غزل 29
1. طالع مسعود چیست طلعت محمود
شکر که تنها مراست طالع مسعود
...
شب دوشین که مرا لب به لب نوشین بود از قاآنی غزل 30
1. شب دوشین که مرا لب به لب نوشین بود
شب که از عمر شمردیم شب دوشین بود
...
هر جا حکایت از صنمی دلربا رود از قاآنی غزل 31
1. هر جا حکایت از صنمی دلربا رود
از هر زبان بر او همه مدح و ثنا رود
...
خلق را قصهٔ حسن پری از یاد رود از قاآنی غزل 32
1. خلق را قصهٔ حسن پری از یاد رود
هرکجا ذکری از آن شوخ پریزاد رود
...
مست و بیخود سروناز من به صحرا از قاآنی غزل 33
1. مست و بیخود سروناز من به صحرا می‌رود
با چنین مستی نگه کن تا چه زیبا می‌رود
...
دولت آنست که از در صنمی تازه درآید از قاآنی غزل 34
1. دولت آنست که از در صنمی تازه درآید
در بر اغیار به بندد سر مینا بگشاید
...
ماه من از زلف چون گره بگشاید از قاآنی غزل 35
1. ماه من از زلف چون گره بگشاید
بر دل پرعقده عقدها بفزاید
...
چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید از قاآنی غزل 36
1. چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید
هشیار رود از هوش بی هوش به هوش آید
...