آنچه با برگ درختان ابر نوروزی‌کند از قاآنی قصیده 81
1. آنچه با برگ درختان ابر نوروزی‌کند
با تهیدستان کف فیاض فیروزی کند
...
هر دل اسیر زلف تو بیدادگر بود از قاآنی قصیده 82
1. هر دل اسیر زلف تو بیدادگر بود
کارش ز تار زلف تو آشفته‌تر بود
...
هرکرا دل سپیدکار بود از قاآنی قصیده 83
1. هرکرا دل سپیدکار بود
با سیه طرگانش یار بود
...
هرجاکه پارسی بت من جلوه‌گر شود از قاآنی قصیده 84
1. هرجاکه پارسی بت من جلوه‌گر شود
بس شیخ پارسا که به رندی سمر شود
...
تمام گشت مه روزه و هلال دمید از قاآنی قصیده 85
1. تمام گشت مه روزه و هلال دمید
هلال عید به ماهی تمام باید دید
...
بهار آمدکه ازگلبن همی بانگ هزار از قاآنی قصیده 86
1. بهار آمدکه ازگلبن همی بانگ هزار آید
به هر ساعت خروش مرغ زار از مرغزار آید
...
دوش برگردون بسی تابان شهاب آمد از قاآنی قصیده 87
1. دوش برگردون بسی تابان شهاب آمد پدید
بس درخشان موج زین دریای آب آمد پدید
...
مقتدای انس و جان آمد پدید از قاآنی قصیده 88
1. مقتدای انس و جان آمد پدید
پیشوای این و آن آمد پدید
...
از شب نرفته دوش پاسی دو بیشتر از قاآنی قصیده 89
1. از شب نرفته دوش پاسی دو بیشتر
من پاسدار آنک آن مه کند گذر
...
اقبال و بخت و نصرت و فیروزی و ظفر از قاآنی قصیده 90
1. اقبال و بخت و نصرت و فیروزی و ظفر
کشتند با رکاب من امسال همسفر
...
الا ای خمیده سر زلف دلبر از قاآنی قصیده 91
1. الا ای خمیده سر زلف دلبر
که همرنگ مشکی و همسنگ‌گوهر
...