بناز ای طوس بر راز و ببال ای خاوران از قاآنی قصیده 321
1. بناز ای طوس بر راز و ببال ای خاوران بر ری
که از ری زی تو کرد آهنگ‌زینت بخش تاج کی
سرو سیمین مرا از چوب خونین از قاآنی قصیده 322
1. سرو سیمین مرا از چوب خونین گشت پای
سرو گو با پای چوبین در چمن زین پس میای
ای دفتر گل از ورق حسن تو بابی از قاآنی قصیده 323
1. ای دفتر گل از ورق حسن تو بابی
با آب رخت چشمهٔ خورشید سرابی
حمد بیحد را سزد ذاتی‌که بی همتاستی از قاآنی قصیده 324
1. حمد بیحد را سزد ذاتی‌که بی همتاستی
واحد و یکتاستی هم خالق اشیاستی
تو ای نیلوفر بویا که خورشیدت از قاآنی قصیده 325
1. تو ای نیلوفر بویا که خورشیدت دلیلستی
شب یلداستی مه را که بس تار و طویلستی
نهانی از نظر ای بی‌نظیر از بس از قاآنی قصیده 326
1. نهانی از نظر ای بی‌نظیر از بس عیانستی
عیان شد سرّ این معنی‌که می‌گفتم نهانستی
ماه من ماند به سر و ار سرو جولان از قاآنی قصیده 327
1. ماه من ماند به سر و ار سرو جولان داشتی
سرو من ماند به ماه ار ماه دستان داشتی
تبارک ای نگار خلّخی ای ماه نوشادی از قاآنی قصیده 328
1. تبارک ای نگار خلّخی ای ماه نوشادی
که داری بر غم دیرین ما هردم ز نو شادی
گشودی زلف قیرآگین جهان را قیروان‌کردی از قاآنی قصیده 329
1. گشودی زلف قیرآگین جهان را قیروان‌کردی
نمودی چهر مهرآیین زمین را آسمان‌کردی
آوخا کز کین چرخ چنبری از قاآنی قصیده 330
1. آوخا کز کین چرخ چنبری
رنج را بر عیش دادم برتری
ای زلف یار من از بس معنبری از قاآنی قصیده 331
1. ای زلف یار من از بس معنبری
یک توده نافه‌ای یک طبله عنبری