رباعیات در دیوان اشعار فیض کاشانی

1 از صحبت خلق سخت دلتنگ شدم وز دمها چون آینه در زنگ شدم

2 بس نام نکوی بی مسمی دیدم از نام نکوی خویش در ننگ شدم

1 اینجا پاداش هر چه کردم دیدم اینجا محصول هرچه کشتم دیدم

2 موقوف قیامت نیم اینجا همه شد اعمال و جزا بیکدیگر سنجیدم

1 دیدم دیدم که هرچه کردم کردم دیدم دیدم که هرچه کشتم چیدم

2 از چهره جان غبار تن چون رفتم دیدم دیدم که پای تا سر دیدم

1 یکچند بگرد خویشتن گردیدم یکچند ز این و آن خبر پرسیدم

2 آخر بدر خویش بدیدم مقصود دیدم دیدم که آخرین در دیدم

1 در بحث بسی بگفتگو پیچیدم بس قشر سخن شنیدم و فهمیدم

2 چون مغر رسید و سر بیگانه نداشت خود گفتم و خود شنیدم و خود دیدم

1 کی باشد و کی بحال خود پردازم کی باشد و کی جهاز عقبی سازم

2 کی باشد و کی ز خویش بیگانه شوم کی باشد و کی تن و روان در بازم

1 کو همت عالئی که تا پست شوم کو نیستی ز خویش تا هست شوم

2 کی می‌گذرد بعاقلی عمر عزیز ای عشق بیار باده تا مست شوم

1 حیران خودم که از کجا می‌آیم از بهر چه آمدم چرا می‌آیم

2 خواهم بکجا رفت چه از مردودی نی دوزخ و نی بهشت را می‌شایم

1 از نور نبی واقف این راه شدیم وز مهر علی عارف الله شدیم

2 چون پیروی نبی و‌ آلش کردیم ز اسرار حقایق همه آگاه شدیم

1 از شرم گناه شاید از خون گریم از ابر بهار بر خود افزون گریم

2 اشگی باید که نامه‌ام شسته شود چون عمر وفا نمی‌کند چون گریم