مغرور بعلم خود مشو مست از فیض کاشانی رباعی 25
1. مغرور بعلم خود مشو مست مباش
نزد علما نیست شو و هست مباش
از عشق مجاز گویمت چیست از فیض کاشانی رباعی 26
1. از عشق مجاز گویمت چیست غرض
زان چاشنی عشق حقیقیست غرض
با من بودی منت نمی‌دانستم از فیض کاشانی رباعی 27
1. با من بودی منت نمی‌دانستم
تا من بودی منت نمی‌دانستم
در راه طلب تمام دردم دردم از فیض کاشانی رباعی 28
1. در راه طلب تمام دردم دردم
در ورزش فهم راز مردم مردم
از غیب رسد، بدل سروشی هر از فیض کاشانی رباعی 29
1. از غیب رسد، بدل سروشی هر دم
دلراست بدان سروش گوشی هردم
از لذت عیش اینجهان سرد از فیض کاشانی رباعی 30
1. از لذت عیش اینجهان سرد شدم
در آرزوی اجل همه درد شدم
از صحبت خلق سخت دلتنگ شدم از فیض کاشانی رباعی 31
1. از صحبت خلق سخت دلتنگ شدم
وز دمها چون آینه در زنگ شدم
اینجا پاداش هر چه کردم از فیض کاشانی رباعی 32
1. اینجا پاداش هر چه کردم دیدم
اینجا محصول هرچه کشتم دیدم
دیدم دیدم که هرچه کردم از فیض کاشانی رباعی 33
1. دیدم دیدم که هرچه کردم کردم
دیدم دیدم که هرچه کشتم چیدم
یکچند بگرد خویشتن گردیدم از فیض کاشانی رباعی 34
1. یکچند بگرد خویشتن گردیدم
یکچند ز این و آن خبر پرسیدم
در بحث بسی بگفتگو پیچیدم از فیض کاشانی رباعی 35
1. در بحث بسی بگفتگو پیچیدم
بس قشر سخن شنیدم و فهمیدم
کی باشد و کی بحال خود پردازم از فیض کاشانی رباعی 36
1. کی باشد و کی بحال خود پردازم
کی باشد و کی جهاز عقبی سازم