ای خسته ترا آن سر کو میسازد از فیض کاشانی رباعی 13
1. ای خسته ترا آن سر کو میسازد
زان لب دشنام رو برو میسازد
این گلشن دهر عاقبت گلخن شد از فیض کاشانی رباعی 14
1. این گلشن دهر عاقبت گلخن شد
هر دوست که بود جز خدا دشمن شد
ایمان درست عشق کیشان دارند از فیض کاشانی رباعی 15
1. ایمان درست عشق کیشان دارند
هرچند که ظاهری پریشان دارند
شادم که غمت همره جان خواهد بود از فیض کاشانی رباعی 16
1. شادم که غمت همره جان خواهد بود
عشقت با دل در آنجهان خواهد بود
دیدم دیدم که هر چه دیدم حق بود از فیض کاشانی رباعی 17
1. دیدم دیدم که هر چه دیدم حق بود
دیدم دیدم که دید دیدم حق بود
با رب تو مرا بخواهش من مگذار از فیض کاشانی رباعی 18
1. با رب تو مرا بخواهش من مگذار
جان را بهوای طاعت تن مگذار
در گوشهٔ انزوا خزیدن خوش تر از فیض کاشانی رباعی 19
1. در گوشهٔ انزوا خزیدن خوش تر
پیوند ز غیر حق بریدن خوشتر
زین دار فنا پای کشیدن خوشتر از فیض کاشانی رباعی 20
1. زین دار فنا پای کشیدن خوشتر
پیوند ز این و آن بریدن خوشتر
یا رب تو مرا بکردهٔ زشت مگیر از فیض کاشانی رباعی 21
1. یا رب تو مرا بکردهٔ زشت مگیر
از معصیتم بگذر و طاعت به پذیر
گه در غزلم سخن کشد جانب راز از فیض کاشانی رباعی 22
1. گه در غزلم سخن کشد جانب راز
گاهی بقصیده میشود دور و دراز
ای فیض بیا دلی بدریا انداز از فیض کاشانی رباعی 23
1. ای فیض بیا دلی بدریا انداز
زین پستی خویش را ببالا انداز
خود را بمحیط خطر انداز و مترس از فیض کاشانی رباعی 24
1. خود را بمحیط خطر انداز و مترس
سر در ره آن نگار در باز و مترس