ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما از فیض کاشانی رباعی 1
1. ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما و صفات
روی تو نهان در تتق این جلوات
در عهد صبی کرد جهالت پستت از فیض کاشانی رباعی 2
1. در عهد صبی کرد جهالت پستت
ایام شباب کرد غفلت مستت
این جان تو عاقبت ز تن خواهد از فیض کاشانی رباعی 3
1. این جان تو عاقبت ز تن خواهد جست
این جان تو عاقبت ز تن خواهد خست
دیدم دیدم که معرفت توحید از فیض کاشانی رباعی 4
1. دیدم دیدم که معرفت توحید است
دیدم دیدم که رهنمایم دید است
دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست از فیض کاشانی رباعی 5
1. دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست
با بهر چه سار و سوزشان مطلوبست
ای فیض غم زیان هر سودت هست از فیض کاشانی رباعی 6
1. ای فیض غم زیان هر سودت هست
با این همه در امید بهبودت هست
تا چند ز آب و نان سخن خواهی از فیض کاشانی رباعی 7
1. تا چند ز آب و نان سخن خواهی گفت
خواهی خوردن بروز و شب خواهی خفت
سر خاک شد و نقش خیال تو نرفت از فیض کاشانی رباعی 8
1. سر خاک شد و نقش خیال تو نرفت
خون گشت دل و شوق وصال تو نرفت
تن را بگذار تا شوم من جانت از فیض کاشانی رباعی 9
1. تن را بگذار تا شوم من جانت
جان در باز تا شوم جانانت
ای فیض بسی موعظه گفتی بعبث از فیض کاشانی رباعی 10
1. ای فیض بسی موعظه گفتی بعبث
در گوش نکردی درو سفتی بعبث
ن را در اشگ شست و شو باید از فیض کاشانی رباعی 11
1. ن را در اشگ شست و شو باید کرد
دلرا از غیر رفت و رو باید کرد
با وصل تو دست در کمر نتوان از فیض کاشانی رباعی 12
1. با وصل تو دست در کمر نتوان کرد
با درد فراق هم بسر نتوان کرد