رباعیات در دیوان اشعار فیض کاشانی

1 ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما و صفات روی تو نهان در تتق این جلوات

2 اندیشه کجا بکبریای تو رسد هیهات ازین خیال فاسد هیهات

1 در عهد صبی کرد جهالت پستت ایام شباب کرد غفلت مستت

2 چون پیر شدی رفت نشاط از دستت کی صید کند مرغ سعادت شستت

1 این جان تو عاقبت ز تن خواهد جست این جان تو عاقبت ز تن خواهد خست

2 این تن بتو عاقبت نخواهد ماندن این جان تو عاقبت ز تن خواهد رست

1 دیدم دیدم که معرفت توحید است دیدم دیدم که رهنمایم دید است

2 دیدم دیدم که گمرهی تقلید است دیدم دیدم که دید در تجدید است

1 دانی ز چه عشق گلرخان مطلوبست با بهر چه سار و سوزشان مطلوبست

2 از دوزخ مرهوب و بهشت مرغوب آگاه شدن درین جهان مطلوبست

1 ای فیض غم زیان هر سودت هست با این همه در امید بهبودت هست

2 هر چیز که پاک سوخت دودی نکند با‌ آنکه تو پاک سوختی دودت هست

1 تا چند ز آب و نان سخن خواهی گفت خواهی خوردن بروز و شب خواهی خفت

2 امروز تو را ز تو اگر حق نخرید در روز جزا نخواهی ارزید بمفت

1 سر خاک شد و نقش خیال تو نرفت خون گشت دل و شوق وصال تو نرفت

2 هر چند ز هجران تو زنگار گرفت ز آینهٔ دل عکس جمال تو نرفت

1 تن را بگذار تا شوم من جانت جان در باز تا شوم جانانت

2 از پای درآی تا بگیرم دستت با درد بساز تا شوم در مانت

1 ای فیض بسی موعظه گفتی بعبث در گوش نکردی درو سفتی بعبث

2 نوری بدل کسی نمی‌بینم من بس خانهٔ تاریک که رفتی بعبث