تا نگوئی هست آسان عشق را از فیض کاشانی غزل 737
1. تا نگوئی هست آسان عشق را رهبر شدن
عشق را رهبر شدن هست از ملک برتر شدن
نخست آید بدل پیک شنیدن از فیض کاشانی غزل 738
1. نخست آید بدل پیک شنیدن
کشد آنگه شنیدن سوی دیدن
ای که داری هوس طلعت جانان از فیض کاشانی غزل 739
1. ای که داری هوس طلعت جانان دیدن
نیست باشد شدنت وانگهش آسان دیدن
رای فرزانه چو باشد رخ خوبان از فیض کاشانی غزل 740
1. رای فرزانه چو باشد رخ خوبان دیدن
شادی هر دو جهان در غم اینان دیدن
بود بدتر ز هر زهری مزیدن از فیض کاشانی غزل 741
1. بود بدتر ز هر زهری مزیدن
سرانگشت پشیمانی گزیدن
دلا برخیز و پائی بر بساط از فیض کاشانی غزل 742
1. دلا برخیز و پائی بر بساط خود نمائی زن
برندی سر برار آتش درین زهد دریائی زن
در جهان افکندهٔ غوغای حسن از فیض کاشانی غزل 743
1. در جهان افکندهٔ غوغای حسن
عاشقانرا کردهٔ شیدای حسن
مستانه برا گوشهٔ چشمی سوی از فیض کاشانی غزل 744
1. مستانه برا گوشهٔ چشمی سوی ما کن
دردی بسر درد نه و نام دوا کن
بیا بمیکده تأثیر را تماشا از فیض کاشانی غزل 745
1. بیا بمیکده تأثیر را تماشا کن
جوانی خرد پیر را تماشا کن
به کفافی دلا قناعت کن از فیض کاشانی غزل 746
1. به کفافی دلا قناعت کن
باقی عمر صرف طاعت کن
خدایا مرا از من آزاد کن از فیض کاشانی غزل 747
1. خدایا مرا از من آزاد کن
ضمیرم بعشق خود آباد کن
بغم خویش دل ما خوش کن از فیض کاشانی غزل 748
1. بغم خویش دل ما خوش کن
خستگانرا بمدارا خوش کن