یارا یارا ترا چه یارا از فیض کاشانی غزل 13
1. یارا یارا ترا چه یارا
تا دل بربائی اذکیا را
اگر فضل خدای ما بجنبش جا دهد از فیض کاشانی غزل 14
1. اگر فضل خدای ما بجنبش جا دهد ما را
بعشق او دهیم از جان و دل فردوس اعلا را
شود شود که شود چشم من مقام از فیض کاشانی غزل 15
1. شود شود که شود چشم من مقام ترا
شود شود که بینم صباح و شام ترا
درآ در عالم معنی نظر کن سوی از فیض کاشانی غزل 16
1. درآ در عالم معنی نظر کن سوی این صحرا
که گل گل بشکفا دل گل خود روی این صحرا
بهل ذکر چشمان خونریز را از فیض کاشانی غزل 17
1. بهل ذکر چشمان خونریز را
بمان فکر زلف دل آویزرا
بده ساقی آن جام لبریز را از فیض کاشانی غزل 18
1. بده ساقی آن جام لبریز را
بده بادهٔ عشرت انگیز را
از دو عالم دردت ای دلدار بس از فیض کاشانی غزل 19
1. از دو عالم دردت ای دلدار بس باشد مرا
کافر عشقم اگر غیر تو کس باشد مرا
از جمال مصطفی روئی بیاد آمد از فیض کاشانی غزل 20
1. از جمال مصطفی روئی بیاد آمد مرا
وز دم و یس القرن بوئی بیاد آمد مرا
وصل با دلدار میباید مرا از فیض کاشانی غزل 21
1. وصل با دلدار میباید مرا
فصل از اغیار می باید مرا
آنچه را از بهر من او خواست از فیض کاشانی غزل 22
1. آنچه را از بهر من او خواست آن آید مرا
خواستش از راز پنهان ناگهان آید مرا
یکنفس بی یاد جانان بر نمی از فیض کاشانی غزل 23
1. یکنفس بی یاد جانان بر نمی آید مرا
ساعتی بی شور و مستی سرنمی آید مرا
آفتاب وصل جانان بر نمی آید از فیض کاشانی غزل 24
1. آفتاب وصل جانان بر نمی آید مرا
وین شب تاریک هجران سرنمی آید مرا