غزلیات در دیوان اشعار فیض کاشانی

1 فیض نور خداست در دل ما از دل ماست نور منزل ما

2 نقل ما نقل حرف شیرینش یاد آن روی شمع محفل ما

3 در دل از دوست عقدهٔ مشکل در کف اوست حلّ مشکل ما

4 تخم محنت بسینهٔ ما کشت آنکه مهرش سرشته در گل ما

1 عشق گسترده است خوانی بهر خاصان خدا میزند هر دم صلائی سارعوا نحواللقا

2 بر سرخوانش نشسته قدسیان ساغر بکف هین بیائید اهل دل اینجاست اکسیر بقا

3 یا عبادالله تعالوا اشربوا هذا الرحیق یا عبادالله تعالوا مبتغاکم عندنا

4 سوی ماآئید مخموران صهبای الست تا برون آریمتان از عهدهٔ قالوا بلی

1 هشدار که هر ذره حسابست در اینجا دیوان حسابست و کتابست در اینجا

2 حشرست و نشورست و صراطست و قیامت میزان ثوابست و عقابست در اینجا

3 فردوس برین است یکی را و یکی را انکال و جحیمست و عذابست در اینچا

4 آنرا که حساب عملش لحظه بلحظه است با دوست خطابست و عتابست در اینجا

1 هر دمم نیشی ز خویشی میرسد با آشنا عمر شد در آشنائیها و خویشی ها هبا

2 کینه ها در سینه ها دارند خویشان ازحسد آشنایان در پی گنجینه های عمرها

3 هیچ آزاری ندیدم هرگز از بیگانهٔ هر غمی کامد بدل از خویش بود و آشنا

4 بحر دل را تیره گرداند چو خویشی بگذرد میزند بر دل بگد چون آشنا کرد آشنا

1 علم رسمی از کجا عرفان کجا دانش فکری کجا وجدان کجا

2 عشق را با عقل نسبت کی توان شاه فرمان ده کجا دربان کجا

3 دوست را داد او نشان دید این عیان کو نشان و دیدن جانان کجا

4 کی بجانان میرسد بی عشق جان جان بی عشق از کجا جانان کجا

1 هشدار که دیوان حسابست در اینجا با ماش خطابست و عتابست در اینجا

2 تا آتش خشمش چکند بامن و با تو دلهای عزیزان همه آبست در اینجا

3 آن یار که با درد کشانش نظری هست با صوفی صافیش عتابست در اینجا

4 بر شعلهٔ دل زن شرری زآتش قهرش آنجا اگر آتش بود آبست در اینجا

1 میتوان برداشت دل از خویش و شد از جان جدا لیک مشکل میتوان شد از بر یاران جدا

2 صحبت یاران خوشست و الفت یاران خوشست این دو با هم یارباید این جدائی آن جدا

3 یار کلفت دیگرست و یار الفت دیگرست صحبت آنان جدا و صحبت اینان جدا

4 صحبت آنان قرین خواندن تبت ید است صحبت اینان نشد از معنی قرآن جدا

1 زخود سری بدرآرم چه خوش بود بخدا زپوست مغز برآرم چه خوش بود بخدا

2 فکنده ام دل و جانرا بقلزم غم عشق اگر دری بکف آرم چه خوش بود بخدا

3 کنم زخویش تهی خویشرا ازخود برهم زغم دمار بر آرم چه خوش بود بخدا

4 زدیم از رخ جان زنک نقش هر دو جهان که روبروی توآرم چه خوش بود بخدا

1 زمهر اولیاء الله شانی کرده ام پیدا برای خویش عیشی جاودانی کرده ام پیدا

2 رسا گر نیست دست من بقرب دوست یکتا زمهر دوستانش نردبانی کرده ام پیدا

3 ولای آل پیغمبر بود معراج روح من بجز این آسمانها آسمانی کرده ام پیدا

4 بحبل الله مهر اهل بیت است اعتصام من برای نظم ایمان ریسمانی کرده ام پیدا

1 از عمر بسی نماند ما را در سر هوسی نماند ما را

2 رفتیم ز دل غبار اغیار جز دوست کسی نماند ما را

3 رفتیم به آشیانهٔ خویش رنج قفسی نماند ما را

4 از بس که نفس زدیم بی‌جا جای نفسی نماند ما را