پادشاهی خسرو پرویز در شاهنامه ابوالقاسم فردوسی

1 کنون داستانهای دیرینه گوی سخنهای بهرام چوبینه گوی

2 که چون او سوی شهر ترکان رسید به نزد دلیر و بزرگان رسید

3 ز گردان بیدار دل ده هزار پذیره شدندش گزیده سوار

4 پسر با برادرش پیش اندرون ابا هر یکی موبدی رهنمون

1 چوشب دامن تیره اندر کشید سپیده ز کوه سیه بر دمید

2 مقاتوره پوشید خفتان جنگ بیامد یکی تیغ توری به چنگ

3 چو بهرام بشنید بالای خواست یکی جوشن خسرو آرای خواست

4 گزیدند جایی که هرگز پلنگ بر آن شاخ بی‌آب ننهاد چنگ

1 چو چندی برآمد برین روزگار شب و روز آسایش آموزگار

2 چنان بد که در کوه چین آن زمان دد و دام بودی فزون از گمان

3 ددی بود مهتر ز اسپی بتن فروهشته چون مشک گیسو رسن

4 به تن زرد و گوش و دهانش سیاه ندیدی کس او را مگر گرمگاه

1 چو پیدا شد ازآسمان گرد ماه شب تیره بفشاند گرد سیاه

2 پراکنده گشتند و مستان شدند وز آنجای هرکس به ایوان شدند

3 چو پیداشد آن فرخورشید زرد به پیچید زلف شب لاژورد

4 قژ آگند پوشید بهرام گرد گرامی تنش را به یزدان سپرد

1 چنین تا خبرها به ایران رسید بر پادشاه دلیران رسید

2 که بهرام را پادشاهی و گنج ازان تو بیش است نابرده رنج

3 پراز درد و غم شد ز تیمار اوی دلش گشت پیچان ز کردار اوی

4 همی رای زد با بزرگان بهم بسی گفت و انداخت از بیش و کم

1 ازان پس چو بشنید بهرام گرد کز ایران به خاقان کسی نامه برد

2 بیامد دمان پیش خاقان چین بدو گفت کای مهتر به آفرین

3 شنیدم که آن ریمن بد هنر همی نامه سازد یک اندر دگر

4 سپاهی دلاور ز چین برگزین بدان تا تو را گردد ایران زمین

1 چو آگاهی آمد به شاه بزرگ که از بیشه بیرون خرامید گرگ

2 سپاهی بیاورد بهرام گرد که از آسمان روشنایی ببرد

3 بخراد بر زین چنین گفت شاه که بگزین برین کار بر چارماه

4 یکی سوی خاقان بی‌مایه پوی سخن هرچ دانی که باید بگوی

1 وزان روی بهرام شد تا به مرو بیاراست لشکر چو پر تذرو

2 کس آمد به خاقان که از ترک و چین ممان‌تا کس آید به ایران زمین

3 که آگاهی ما به خسرو برند ورا زان سخن هدیهٔ نو برند

4 منادیگری کرد خاقان چین که بی‌مهر ماکس به ایران زمین

1 قلون بستد آن مهر و تازان چو غرو بیامد ز شهر کشان تا به مرو

2 همی‌بود تا روز بهرام شد که بهرام را آن نه پدارم شد

3 به خانه درون بود با یک رهی نهاده برش نار و سیب و بهی

4 قلون رفت تنها بدرگاه اوی به دربان چنین گفت کای نامجوی