کاروانی بی سرا کم داد جمله بارکش از فرخی دیوان اشعار 25
1. کاروانی بی سرا کم داد جمله بارکش
کاروانی دیگرم بخشید بختی جمله رنگ
زسر ببرد شاخ و ز تن بدرد پوست از فرخی دیوان اشعار 26
1. زسر ببرد شاخ و ز تن بدرد پوست
بصید گاه ز بهر زه کمان تو رنگ
کوس تو کرده ست بر هر دامن کوهی غریو از فرخی دیوان اشعار 27
1. کوس تو کرده ست بر هر دامن کوهی غریو
اسب تو کرده ست بر هر خامه ریگی صهیل
خیز تا گل چنیم و لاله چنیم از فرخی دیوان اشعار 28
1. خیز تا گل چنیم و لاله چنیم
پیش خسرو بریم و توده کنیم
بر شاد کام از فرخی دیوان اشعار 29
1. بر شاد کام
دولت رهی و بخت مطیع و فلک غلام
به مهمان هوازی شاد گردم از فرخی دیوان اشعار 30
1. به مهمان هوازی شاد گردم
ز دست رنج و غم آزاد گردم
روز رزم از بیم او در دست و در پای عدو از فرخی دیوان اشعار 31
1. روز رزم از بیم او در دست و در پای عدو
کنده ها گردد رکاب و اژدها گردد عنان
بفروز و بسوز پیش خویش امشب از فرخی دیوان اشعار 32
1. بفروز و بسوز پیش خویش امشب
چندان که توان زعود و از چندن
من پیرم و فالج شده ام اینک بنگر از فرخی دیوان اشعار 33
1. من پیرم و فالج شده ام اینک بنگر
تا نولم کژ بینی و کفته شده دندان
یکی شادمانی بد اندر جهان از فرخی دیوان اشعار 34
1. یکی شادمانی بد اندر جهان
خنیده میان کهان و مهان
پیاده سپه آرای او دویست هزار از فرخی دیوان اشعار 35
1. پیاده سپه آرای او دویست هزار
چو پیل مست و پلنگ نژند و ببردمان
از ره صورت باشد چون او از فرخی دیوان اشعار 36
1. از ره صورت باشد چون او
گونه عنبر دارد و لادن