ابیات پراکنده در دیوان اشعار فرخی سیستانی

1 من پیرم و فالج شده ام اینک بنگر تا نولم کژ بینی و کفته شده دندان

1 لیک نزدیک او چنان باشد که سگ از دور می کند دوله

1 بهره تو آفرین می شد زسعد مشتری رقم خصم از نحس کیوان فریه و نفرین بود

1 تا سرخ بود چون رخ معشوقان نارنج تا زردبود چون رخ مهجوران آبی

1 ماه منیر صورت ماه درفش تست روز سپید سایه چتر بنفش تست

1 در ایوانی که تو خواهی ترا باغ ارم سازد چو ایوان مداین مر ترا ایوان و خم سازد

1 چون درو عصیان و خذلان تو ای شه راه یافت کاخها شد جای کوف و باغها شد جای خاد

1 تا خوید نباشد به رنگ لاله تا خار نباشد به بوی خیرو

2 برفضل او گوا گذراند دل گرچه گوا نخواهند از خستو

3 اندر میزد با خرد و دانش اندر نبرد با هنر و بازو

4 از راستی چنانکه ره او را گویی زده ست مسطره و سازو

1 بفروز و بسوز پیش خویش امشب چندان که توان زعود و از چندن

1 بهانه جوید بر حال خویش و همت خویش کزان مزاج ذخیره ست و زین مزاج سپار