بر آمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا از فرخی قصیده 1
1. بر آمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا
چو رای عاشقان گردان چو طبع بیدلان شیدا
نیگلون پرده برکشید هوا از فرخی قصیده 1
1. نیگلون پرده برکشید هوا
باغ بنوشت مفرش دیبا
دوست دارم کودک سیمین‌برِ بیجاده لب از فرخی قصیده 3
1. دوست دارم کودک سیمین‌برِ بیجاده لب
هر کجا زیشان یکی بینی مرا آنجا طلب
تا ببردی از دل و از چشم من آرام و خواب از فرخی قصیده 4
1. تا ببردی از دل و از چشم من آرام و خواب
گه ز دل در آتش تیزم گه از چشم اندر آب
سپیده دم که هوا بر درید پرده شب از فرخی قصیده 5
1. سپیده دم که هوا بر درید پرده شب
بر آمد از سرکه روز با ردای قصب
چو سیر گشت سر نرگس غنوده ز خواب از فرخی قصیده 6
1. چو سیر گشت سر نرگس غنوده ز خواب
گل کبود فرو خفت زیر پرده آب
باغ دیبا رخ پرند سلب از فرخی قصیده 7
1. باغ دیبا رخ پرند سلب
لعبگر گشت و لعبهایش عجب
روزه از خیمه ما دوش همی شد بشتاب از فرخی قصیده 8
1. روزه از خیمه ما دوش همی شد بشتاب
عید فرخنده فراز آمد با جام شراب
ز آفتاب جدا بود ماه چندین شب از فرخی قصیده 9
1. ز آفتاب جدا بود ماه چندین شب
همی دوید بگردون بر آفتاب طلب
ای ملک گیتی گیتی تر است از فرخی قصیده 10
1. ای ملک گیتی گیتی تر است
حکم تو بر هرچه تو خواهی رواست
ای فعل تو ستوده و گفتارهات راست از فرخی قصیده 11
1. ای فعل تو ستوده و گفتارهات راست
دایم ترا بفضل و بآزادگی هواست
گر چون تو بترکستان ای ترک نگاریست از فرخی قصیده 12
1. گر چون تو بترکستان ای ترک نگاریست
هر روز بترکستان عیدی و بهاریست