دارم بتی که شرح ندارد از بابافغانی شیرازی مفرد 1
1. دارم بتی که شرح ندارد بهانه اش
ترکی که زهر می چکد از تازیانه اش
همه شب گرد شمع خویش از بابافغانی شیرازی مفرد 2
1. همه شب گرد شمع خویش بی‌پروانه می‌گردم
رخ چون ماه او می‌بینم و دیوانه می‌گردم
چو نتوانم که در بزم از بابافغانی شیرازی مفرد 3
1. چو نتوانم که در بزم تو بی‌موجب درون آیم
شوم دیوانه تا آبی برون بهر تماشایم
دارم دل گرم و دم تقریر از بابافغانی شیرازی مفرد 4
1. دارم دل گرم و دم تقریر ندارم
دریاب که می سوزم و تدبیر ندارم
اگر عکس تو افتد ای از بابافغانی شیرازی مفرد 5
1. اگر عکس تو افتد ای صنم در پرده مستان را
صراحی لعبت چینی نماید می‌پرستان را
دمی کز تن جدا سازد از بابافغانی شیرازی مفرد 6
1. دمی کز تن جدا سازد سرم تیغ جفای تو
تن زارم روان در سجده افتد پیش پای تو
در دل من گر دمی آن ماه از بابافغانی شیرازی مفرد 7
1. در دل من گر دمی آن ماه منزل می‌کند
تا رود بیرون هزاران رخنه در دل می‌کند
تو در خوابی و من گرد از بابافغانی شیرازی مفرد 8
1. تو در خوابی و من گرد سرت در ناله و زاری
چه چشمست اینکه ریزد خون من در خواب و بیداری
هر نفست با کسی شوخی از بابافغانی شیرازی مفرد 9
1. هر نفست با کسی شوخی و بی باکیست
جان مرا سوختی این چه هوسناکیست
هرکه دارد در دهان از بابافغانی شیرازی مفرد 10
1. هرکه دارد در دهان چون غنچهٔ سیراب زر
عاقبت بوسد لب لعل بتان سیمبر
بود بیجان آینه از از بابافغانی شیرازی مفرد 11
1. بود بیجان آینه از هجر روی روشنش
صورت او دید پیدا گشت جانی در تنش
داغ داغم از هوای از بابافغانی شیرازی مفرد 12
1. داغ داغم از هوای دوزخ و فکر بهشت
گه چراغ مسجدم سوزد گهی شمع کنشت