آزاد تر از بلبل باغست دل ما از بابافغانی غزل 49
1. آزاد تر از بلبل باغست دل ما
کبک قفس کنج فراغست دل ما
مستانه برون تاخته‌ای توسن کین را از بابافغانی غزل 50
1. مستانه برون تاخته‌ای توسن کین را
بتخانهٔ چین ساخته‌ای خانهٔ زین را
روزی که تن ز جان شود و جان ز تن جدا از بابافغانی غزل 51
1. روزی که تن ز جان شود و جان ز تن جدا
هر یک جدا ز عشق تو سوزند و من جدا
دلا تا کی هوای گشت باغ و می شود ما را از بابافغانی غزل 52
1. دلا تا کی هوای گشت باغ و می شود ما را
کمند زلف ساقی دام ره تا کی شود ما را
خیز و چراغ صبح کن ماه تمام خویش را از بابافغانی غزل 53
1. خیز و چراغ صبح کن ماه تمام خویش را
ساغر آفتاب ده تشنه ی جام خویش را
در مستان زدم تا حال هشیاران شود پیدا از بابافغانی غزل 54
1. در مستان زدم تا حال هشیاران شود پیدا
نهفتم قدر خود تا قیمت یاران شود پیدا
نشد جز درد و داغ عشق حاصل در سفر ما را از بابافغانی غزل 55
1. نشد جز درد و داغ عشق حاصل در سفر ما را
که از هر شهر و یاری ماند داغی در جگر ما را
دگرم ز روی ساقی چه گلی شکفت امشب از بابافغانی غزل 56
1. دگرم ز روی ساقی چه گلی شکفت امشب
دل بیقرار در خون بچه روز خفت امشب
دهی حیات ابد این دم از تو نیست عجب از بابافغانی غزل 57
1. دهی حیات ابد این دم از تو نیست عجب
به یک کرشمه کشی این هم از تو نیست عجب
من از سوز جگر دارم دل و جان در خطر امشب از بابافغانی غزل 58
1. من از سوز جگر دارم دل و جان در خطر امشب
بخواهم سوخت زین آتش که دارم در جگر امشب
دل از نظارهٔ آن گلعذارم گلشنست امشب از بابافغانی غزل 59
1. دل از نظارهٔ آن گلعذارم گلشنست امشب
چراغ از روغن بادام چشمم روشنست امشب
منم ای شمع دل رفته و جان آمده بر لب از بابافغانی غزل 60
1. منم ای شمع دل رفته و جان آمده بر لب
شده بر آتش شوق تو چو پروانه مقرب