هر کو نظر افکند از ابن یمین فریومدی رباعی 601
1. هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه
حیران و شد و میگفت که سبحان الله
زنهار در سرای از ابن یمین فریومدی رباعی 602
1. زنهار در سرای خود پیوسته
میدار بهر حال که باشی بسته
او شاه منست و من از ابن یمین فریومدی رباعی 603
1. او شاه منست و من مرا ورا بنده
من خود همه اویم و بدو ماننده
کو بخت که از جهان از ابن یمین فریومدی رباعی 604
1. کو بخت که از جهان بیابم بهره
وز گردش آسمان بیابم بهره
شاهی که بود نرم از ابن یمین فریومدی رباعی 605
1. شاهی که بود نرم دل و آهسته
باشد همه کارهای ملکش بسته
شاها علم عفو تو از ابن یمین فریومدی رباعی 606
1. شاها علم عفو تو افراشته به
زینرو رمضانرا عدم انگاشته به
تا داد بکدخدای از ابن یمین فریومدی رباعی 607
1. تا داد بکدخدای دادار بچه
چون من عزبی کجاست بسیار بچه
در عالم تحقیق از ابن یمین فریومدی رباعی 608
1. در عالم تحقیق کسی یابد راه
کز وحدت کاینات باشد آگاه
رویت که بر اوست از ابن یمین فریومدی رباعی 609
1. رویت که بر اوست مظهر لطف اله
زیباست بر او سه نقطه خال سیاه
ای خجلت ماه ختنی از ابن یمین فریومدی رباعی 610
1. ای خجلت ماه ختنی جان منی
وی غیرت سرو چمنی جان منی
ای دور شب فراق از ابن یمین فریومدی رباعی 611
1. ای دور شب فراق آخر بسر آی
وی نوبت روز وصل یکبار در آی
ایدل ز جهان جان از ابن یمین فریومدی رباعی 612
1. ایدل ز جهان جان بسلامت بردی
از لوح ضمیر اگر طمع بستردی