هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه از فریومدی رباعی 601
1. هر کو نظر افکند بر آن روی چو ماه
حیران و شد و میگفت که سبحان الله
زنهار در سرای خود پیوسته از فریومدی رباعی 602
1. زنهار در سرای خود پیوسته
میدار بهر حال که باشی بسته
او شاه منست و من مرا ورا بنده از فریومدی رباعی 603
1. او شاه منست و من مرا ورا بنده
من خود همه اویم و بدو ماننده
کو بخت که از جهان بیابم بهره از فریومدی رباعی 604
1. کو بخت که از جهان بیابم بهره
وز گردش آسمان بیابم بهره
شاهی که بود نرم دل و آهسته از فریومدی رباعی 605
1. شاهی که بود نرم دل و آهسته
باشد همه کارهای ملکش بسته
شاها علم عفو تو افراشته به از فریومدی رباعی 606
1. شاها علم عفو تو افراشته به
زینرو رمضانرا عدم انگاشته به
تا داد بکدخدای دادار بچه از فریومدی رباعی 607
1. تا داد بکدخدای دادار بچه
چون من عزبی کجاست بسیار بچه
در عالم تحقیق کسی یابد راه از فریومدی رباعی 608
1. در عالم تحقیق کسی یابد راه
کز وحدت کاینات باشد آگاه
رویت که بر اوست مظهر لطف اله از فریومدی رباعی 609
1. رویت که بر اوست مظهر لطف اله
زیباست بر او سه نقطه خال سیاه
ای خجلت ماه ختنی جان منی از فریومدی رباعی 610
1. ای خجلت ماه ختنی جان منی
وی غیرت سرو چمنی جان منی
ای دور شب فراق آخر بسر آی از فریومدی رباعی 611
1. ای دور شب فراق آخر بسر آی
وی نوبت روز وصل یکبار در آی
ایدل ز جهان جان بسلامت بردی از فریومدی رباعی 612
1. ایدل ز جهان جان بسلامت بردی
از لوح ضمیر اگر طمع بستردی