ای بر چمن باغ هنر سرو سهی از فریومدی رباعی 613
1. ای بر چمن باغ هنر سرو سهی
افسوس که کرد از تو قضا جای تهی
آمد بعیادت برم آنسر و سهی از فریومدی رباعی 614
1. آمد بعیادت برم آنسر و سهی
چون یافت خبر که بس سقیمست رهی
ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی از فریومدی رباعی 615
1. ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی
در مردی ورادی نبود هیچ گوی
ای جود ترا حاتم طی گشته رهی از فریومدی رباعی 616
1. ای جود ترا حاتم طی گشته رهی
وی روی نموده از توام روز بهی
آن بت که بود رخش بهارو باغی از فریومدی رباعی 617
1. آن بت که بود رخش بهارو باغی
بر چهره نهاد چشم زخمش داغی
ای جسته دوا از در هر بیماری از فریومدی رباعی 618
1. ای جسته دوا از در هر بیماری
تا چند ز تقلید تو در هر کاری
ایدل ز پی حطام دنیای دنی از فریومدی رباعی 619
1. ایدل ز پی حطام دنیای دنی
در خرمن عمر خویش آتش چه زنی
از عمر ترا امید بر خور داری از فریومدی رباعی 620
1. از عمر ترا امید بر خور داری
گر هست غم فقر بدل در ناری
ایگوهر پاک از کدامین کانی از فریومدی رباعی 621
1. ایگوهر پاک از کدامین کانی
کز غایت روشنی ز ما پنهانی
در صورت ما جمال خود می‌بینی از فریومدی رباعی 622
1. در صورت ما جمال خود می‌بینی
در دیده ما خیال خود می‌بینی
از حال من آگهی تو ای بار خدای از فریومدی رباعی 623
1. از حال من آگهی تو ای بار خدای
و آن نیز توانی که ترا باشد رای
آن نور که کونین بیاراست توئی از فریومدی رباعی 624
1. آن نور که کونین بیاراست توئی
و آنشمع که پروانه از و خاست توئی