ای بر چمن باغ هنر از ابن یمین فریومدی رباعی 613
1. ای بر چمن باغ هنر سرو سهی
افسوس که کرد از تو قضا جای تهی
آمد بعیادت برم از ابن یمین فریومدی رباعی 614
1. آمد بعیادت برم آنسر و سهی
چون یافت خبر که بس سقیمست رهی
ایخواجه توئی از ابن یمین فریومدی رباعی 615
1. ایخواجه توئی انک چو تو گرم روی
در مردی ورادی نبود هیچ گوی
ای جود ترا حاتم از ابن یمین فریومدی رباعی 616
1. ای جود ترا حاتم طی گشته رهی
وی روی نموده از توام روز بهی
آن بت که بود رخش از ابن یمین فریومدی رباعی 617
1. آن بت که بود رخش بهارو باغی
بر چهره نهاد چشم زخمش داغی
ای جسته دوا از از ابن یمین فریومدی رباعی 618
1. ای جسته دوا از در هر بیماری
تا چند ز تقلید تو در هر کاری
ایدل ز پی حطام از ابن یمین فریومدی رباعی 619
1. ایدل ز پی حطام دنیای دنی
در خرمن عمر خویش آتش چه زنی
از عمر ترا امید از ابن یمین فریومدی رباعی 620
1. از عمر ترا امید بر خور داری
گر هست غم فقر بدل در ناری
ایگوهر پاک از از ابن یمین فریومدی رباعی 621
1. ایگوهر پاک از کدامین کانی
کز غایت روشنی ز ما پنهانی
در صورت ما جمال از ابن یمین فریومدی رباعی 622
1. در صورت ما جمال خود می‌بینی
در دیده ما خیال خود می‌بینی
از حال من آگهی از ابن یمین فریومدی رباعی 623
1. از حال من آگهی تو ای بار خدای
و آن نیز توانی که ترا باشد رای
آن نور که کونین از ابن یمین فریومدی رباعی 624
1. آن نور که کونین بیاراست توئی
و آنشمع که پروانه از و خاست توئی