اغیار چو از میان کناری از ابن حسام خوسفی رباعی 25
1. اغیار چو از میان کناری گیرد
هر دست طرب دامن یاری گیرد
ایام گل است و ابر نم از ابن حسام خوسفی رباعی 26
1. ایام گل است و ابر نم می ریزد
وز شاخ نشاط بار غم می ریزد
مشک از سر زلف آن صنم از ابن حسام خوسفی رباعی 27
1. مشک از سر زلف آن صنم می ریزد
عنبر ز شبستان ارم می ریزد
خوی از سر زلف آن صنم از ابن حسام خوسفی رباعی 28
1. خوی از سر زلف آن صنم می ریزد
بر گل ز گلاب ناب نم می ریزد
شب نیست که آهم به ثریا از ابن حسام خوسفی رباعی 29
1. شب نیست که آهم به ثریا نرسد
وز دیده من سیل به دریا نرسد
بیچاره حسود بی بصر از ابن حسام خوسفی رباعی 30
1. بیچاره حسود بی بصر خواهد شد
چون کور شده است کورتر خواهد شد
چون خواجه نظام در از ابن حسام خوسفی رباعی 31
1. چون خواجه نظام در چنان محرم شد
فردوس ز فرّ قدمش خرّم شد
چون لاله و سبزه باهم از ابن حسام خوسفی رباعی 32
1. چون لاله و سبزه باهم آمیخته شد
از لؤلؤی تر زمرد انگیخته شد
چشم سیهت که فتنه خواب از ابن حسام خوسفی رباعی 33
1. چشم سیهت که فتنه خواب آمد
مستی ست که در گوشه محراب آمد
گر چه به قلم کام بسی از ابن حسام خوسفی رباعی 34
1. گر چه به قلم کام بسی دانی راند
وز نوک قلم مشک توانی افشاند
آنکس که طریق مدح و از ابن حسام خوسفی رباعی 35
1. آنکس که طریق مدح و ذمّ می داند
میدان که هجا و هزل هم می داند
تا عارض چون آتشت افروخته از ابن حسام خوسفی رباعی 36
1. تا عارض چون آتشت افروخته اند
صد خرمن تقوی و ورع سوخته اند