چو چینی شدم محو نازک ادایی از بیدل دهلوی غزل 2802
1. چو چینی شدم محو نازک ادایی
ز مو خط کشیدم به شهرت نوایی
چه معنی بیانی چه لفظ آشنایی از بیدل دهلوی غزل 2803
1. چه معنی بیانی چه لفظ آشنایی
رسایی مدان تا ز خود بر نیایی
حیرت قفسم‌کو اثر عجز و از بیدل دهلوی غزل 2804
1. حیرت قفسم‌کو اثر عجز و رسایی
مجبور ادب را چه وصال و چه جدایی
در زندگی نگشتیم منظور از بیدل دهلوی غزل 2805
1. در زندگی نگشتیم منظور آشنایی
افتد نظر به خاکم چشمی ز نقش پایی
در گرفته‌ست زمین تا به از بیدل دهلوی غزل 2806
1. در گرفته‌ست زمین تا به فلک بی‌سروپایی
ای حیا نشئه مبادا تو به این رنگ برآیی
درتن ویرانه بی‌سعی قناعت از بیدل دهلوی غزل 2807
1. درتن ویرانه بی‌سعی قناعت وانشد جایی
به دامن پاکشیدم یافتم آغوش صحرایی
ز خویش رفته‌ام اما نرفته‌ام از بیدل دهلوی غزل 2808
1. ز خویش رفته‌ام اما نرفته‌ام جایی
غبار راه توام تا کی‌ام زنی پایی
شور گمگشتگی‌ام زد به در از بیدل دهلوی غزل 2809
1. شور گمگشتگی‌ام زد به در رسوایی
حیف همت که شود منفعل عنقایی
عنانم گر نگیرد خاطر آیینه از بیدل دهلوی غزل 2810
1. عنانم گر نگیرد خاطر آیینه سیمایی
به قلب آسمانها می‌زنم از آه هیهایی
ماییم و دلی سرورق بی سر از بیدل دهلوی غزل 2811
1. ماییم و دلی سرورق بی سر و پایی
چون آبله صحرایی و چون ناله هوایی
نشد آیینه کیفیت ما ظاهر از بیدل دهلوی غزل 2812
1. نشد آیینه کیفیت ما ظاهر آرایی
نهان ماندیم چون معنی به چندین لفظ پیدایی
نقش ما شد وبال یکتایی از بیدل دهلوی غزل 2813
1. نقش ما شد وبال یکتایی
برد طاووس عرض عنقایی