ببازی عشق میبازم، دل و جان از سلطان باهو غزل 37
1. ببازی عشق میبازم، دل و جان را فدا سازم
بدم منصور می نازم، یقین خُود را فدا سازم
بیا ای عشقِ جان‌سوزان که از سلطان باهو غزل 38
1. بیا ای عشقِ جان‌سوزان که من خود را به تو سوزم
اگر سوزی وگرنه من یقین خود را به تو سوزم
آمد خیالی در دلم، این خرقه از سلطان باهو غزل 39
1. آمد خیالی در دلم، این خرقه را بر هم زنم
تسبیح را ویران کنم، سجاده را بر هم زنم
تارها زنار در گردن کنم از سلطان باهو غزل 40
1. تارها زنار در گردن کنم
خویش را باید که من کافر کنم
می‌نمایی خویش را صوفی منم از سلطان باهو غزل 41
1. می‌نمایی خویش را صوفی منم
در دیار عابد و زاهد منم
آشفته دل خویش درین دار فنائیم از سلطان باهو غزل 42
1. آشفته دل خویش درین دار فنائیم
بنمائی رخ خویش که مشتاق لقائیم
عمریست در طریق تو جان را که از سلطان باهو غزل 43
1. عمریست در طریق تو جان را که دم زدیم
هیچت صفا ندیدیم حیران بتر شدیم
به هر حالی جمال الله جویم از سلطان باهو غزل 44
1. به هر حالی جمال الله جویم
به هر قالی جمال الله جویم
دنیا ست عین جیفه، کلاب اند از سلطان باهو غزل 45
1. دنیا ست عین جیفه، کلاب اند طالبان
این قول واضح ست ز نبی آخرالزمان
ثبتوا اقدامکم ای سالکان از سلطان باهو غزل 46
1. ثبتوا اقدامکم ای سالکان
راه ملامتها بجو ای صادقان
قلب مومن مراة الرحمن یقین از سلطان باهو غزل 47
1. قلب مومن مراة الرحمن یقین
جز جمالش را مبین در وی یقین
به هردم از غمش هیها ولی یاری‌ست از سلطان باهو غزل 48
1. به هردم از غمش هیها ولی یاری‌ست بی‌پرواه
ندارم غیر او ماوی، ولی یاری‌ست بی‌پرواه