اقسام سخن چهار از ملک‌الشعرا بهار رباعی 711
1. اقسام سخن چهار باشد همه جا
فخر است و مدیح است و نسیب است و هجا
از خصم کشیدن به از ملک‌الشعرا بهار رباعی 712
1. از خصم کشیدن به وفا مور و جفا
برهان نزاکت است و دستور صفا
آزادی ماست اصل از ملک‌الشعرا بهار رباعی 713
1. آزادی ماست اصل آبادی ما
این است نتیجهٔ خدادادی ما
مخلوق جهان به گرگ از ملک‌الشعرا بهار رباعی 714
1. مخلوق جهان به گرگ مانند درست
با قادر عاجزند و بر عاجز چست
از دامن کوه لاله از ملک‌الشعرا بهار رباعی 715
1. از دامن کوه لاله ناگه برجست
گلگون‌رخی و تیشهٔ سبزی در دست
بر دامن دشت بنگر از ملک‌الشعرا بهار رباعی 716
1. بر دامن دشت بنگر آن نرگس مست
چشمی به ره و سبزه‌عصایی در دست
ستار غیور ارجمندیت از ملک‌الشعرا بهار رباعی 717
1. ستار غیور ارجمندیت بجاست
قانون‌طلبی و حق‌پسندیت بجاست
پرهیز از خود که از ملک‌الشعرا بهار رباعی 718
1. پرهیز از خود که جای پرهیز اینجاست
وز کس مطلب چیز که هر چیز اینجاست
تا بُخل و حسادت از ملک‌الشعرا بهار رباعی 719
1. تا بُخل و حسادت به جهان راهبر است
آزاده ذلیل و راستگو در خطر است
هان ای وکلا فضل از ملک‌الشعرا بهار رباعی 720
1. هان ای وکلا فضل خدا یار شماست
آسایش ما به حس بیدار شماست
امروز نه کس ز عشق از ملک‌الشعرا بهار رباعی 721
1. امروز نه کس ز عشق آگه چو من است
کز شکّر عشقم همه شیرین سخن است
آیین جهان طبل جفا از ملک‌الشعرا بهار رباعی 722
1. آیین جهان طبل جفا کوفتن است
خایسک بلا بر سر ما کوفتن است