غم طوقی از آهن شد و از ملک‌الشعرا بهار غزل 289
1. غم طوقی از آهن شد و برگردنم آویخت
چون ژندهٔ درویش، بلا در تنم آویخت
...
بسوختیم زبیداد چرخ از ملک‌الشعرا بهار غزل 290
1. بسوختیم زبیداد چرخ و خواهد سوخت
کسی که علم فراموش کرد و جهل آموخت
...
همین نه ازستم چرخ از ملک‌الشعرا بهار غزل 291
1. همین نه ازستم چرخ شهرآمل سوخت
که‌ازعطش به‌ری امسال سبزه وگل سوخت
...
حشمت محتشمان مایهٔ از ملک‌الشعرا بهار غزل 292
1. حشمت محتشمان مایهٔ مرگ فقراست
داد ازین رسم فرومایه که در شهر شماست
...
عشقت آتش به دل کس نزند از ملک‌الشعرا بهار غزل 293
1. عشقت آتش به دل کس نزند تا دل ماست
کی به‌مسجد سزد آن شمع که در خانه رواست
...
شب است و آنچه دلم کرده از ملک‌الشعرا بهار غزل 294
1. شب است و آنچه دلم کرده آرزو اینجاست
ز عمر نشمرم آن ساعتی که او اینجاست
...
تا به گل هر لحظه بلبل از ملک‌الشعرا بهار غزل 295
1. تا به گل هر لحظه بلبل را فغانی دیگراست
هر طرف از شهرت گل داستانی دیگر است
...
وحشت راه دراز از نظر از ملک‌الشعرا بهار غزل 296
1. وحشت راه دراز از نظر کوته ماست
رخ متاب ای دل ازین ره که خدا همراه ماست
...
شب فراق تو گویی شبان از ملک‌الشعرا بهار غزل 297
1. شب فراق تو گویی شبان پیوسته است
که زلف هرشبی اندرشب دگربسته است
...
نم باران ز بستان گرد از ملک‌الشعرا بهار غزل 298
1. نم باران ز بستان گرد رفته است
طبیعت را گلی از گل شکفته است
...
تو اگر خامی و ما سوخته، از ملک‌الشعرا بهار غزل 299
1. تو اگر خامی و ما سوخته، توفیر بسی است
شعلهٔ عشق نه گیرندهٔ هر خاروخسی است
...