ای صاحب مسله! تو بشنو از ما از شیخ بهایی رباعی 1
1. ای صاحب مسله! تو بشنو از ما
تحقیق بدان که لامکان است خدا
...
از دست غم تو، ای بت حور لقا از شیخ بهایی رباعی 2
1. از دست غم تو، ای بت حور لقا
نه پای ز سر دانم و نه، سر از پا
...
ای عقل خجل ز جهل و نادانی ما از شیخ بهایی رباعی 3
1. ای عقل خجل ز جهل و نادانی ما
درهم شده خلقی، ز پریشانی ما
...
دوش از درم آمد آن مه لاله نقاب از شیخ بهایی رباعی 4
1. دوش از درم آمد آن مه لاله نقاب
سیرش نه بدیدیم و روان شد به شتاب
...
این راه زیارت است، قدرش دریاب از شیخ بهایی رباعی 5
1. این راه زیارت است، قدرش دریاب
از شدت سرما، رخ از این راه متاب
...
شیرین سخنی که از لبش جان می‌ریخت از شیخ بهایی رباعی 6
1. شیرین سخنی که از لبش جان می‌ریخت
کفرش ز سر زلف پریشان می‌ریخت
...
دی پیر مغان، آتش صحبت افروخت از شیخ بهایی رباعی 7
1. دی پیر مغان، آتش صحبت افروخت
ایمان مرا دید و دلش بر من سوخت
...
دنیا که از او دل اسیران ریش از شیخ بهایی رباعی 8
1. دنیا که از او دل اسیران ریش است
پامال غمش، توانگر و درویش است
...
مالی که ز تو کس نستاند، علم از شیخ بهایی رباعی 9
1. مالی که ز تو کس نستاند، علم است
حرزی که تو را به حق رساند، علم است
...
دنیا که دلت ز حسرت او زار از شیخ بهایی رباعی 10
1. دنیا که دلت ز حسرت او زار است
سرتاسر او تمام، محنت‌زار است
...
با هر که شدم سخت، به مهر آمد از شیخ بهایی رباعی 11
1. با هر که شدم سخت، به مهر آمد سست
بگذاشت مرا و عهد نگذاشت درست
...
آن دل که تواش دیده بدی، خون از شیخ بهایی رباعی 12
1. آن دل که تواش دیده بدی، خون شد و رفت
و ز دیدهٔ خون گرفته، بیرون شد و رفت
...