دوبیتی‌ها باباطاهر

1 مرا نه سر نه سامان آفریدند پریشانم پریشان آفریدند

2 پریشان خاطران رفتند در خاک مرا از خاک ایشان آفریدند

1 خوشا آنانکه سودای ته دیرند که سر پیوسته در پای ته دیرند

2 بدل دیرم تمنای کسانی که اندر دل تمنای ته دیرند

1 چو آن نخلم که بارش خورده باشند چو آن ویران که گنجش برده باشند

2 چو آن پیری همی نالم درین دشت که رودان عزیزش مرده باشند

1 خوشا آنانکه هر از بر ندانند نه حرفی وانویسند و نه خوانند

2 چو مجنون سر نهند اندر بیابان ازین گو گل روند آهو چرانند

1 خوشا آنانکه تن از جان ندانند تن و جانی به جز جانان ندانند

2 بدردش خو گرند سالان و ماهان بدرد خویشتن درمان ندانند

1 خوشا آنانکه پا از سر ندونند مثال شعله خشک وتر ندونند

2 کنشت و کعبه و بتخانه و دیر سرائی خالی از دلبر ندونند

1 خوشا آنانکه هر شامان ته وینند سخن با ته گرند با ته نشینند

2 مو که پایم نبی کایم ته وینم بشم آنان بوینم که ته وینند

1 خوشا آنان که با ته همنشینند همیشه با دل خرم نشینند

2 همین بی رسم عشق و عشقبازی که گستاخانه آیند و ته بینند

1 لاله کاران دگر لاله مکارید باغبانان دو دست از گل بدارید

2 اگر عهد گلان این بو که دیدم بیخ گل بر کنید و خار بکارید

1 مو آن رندم که نامم بی‌قلندر نه خان دیرم نه مان دیرم نه لنگر

2 چو روج آیو بگردم گرد گیتی چو شو آیو به خشتی وانهم سر