حکایات در دیوان اشعار آذر بیگدلی

1 شنیدم برافروخت نیک اختری شبستان ز خورشید رخ دختری

2 بپرداخت چون حجله، در تنگ بست؛ بتاراج گلزار بگشاد دست

3 بامید گل، باغ را در گشاد؛ بشوق گهر، گنج را سر گشاد

4 نخستش یکی بوسه از لب گرفت پی سفتن لعل مثقب گرفت

1 شنیدم یکی شاه آزاده بخت که بود از پدر صاحب تاج و تخت

2 خدیو خداترس درویش دوست که آرایش مغز کردی نه پوست

3 بنزدیک ایوان یکی باغ داشت که فردوس را ساحتش داغ داشت

4 در آن هیچ گردی نه غیر از سحاب در آن برگ زردی نه جز آفتاب

1 دو زن داشت مردی دو مو، پیش ازین سواری دو اسب آمدش زیر زین

2 یکی ز آن دو پیر، آن دگر خردسال قد آن و ابروی این چون هلال

3 یکی اژدهاوش، یکی مه جبین رخ آن و گیسوی این پر ز چین

4 زهر یک شبی مهد آراستی فزودیش این آنچه آن کاستی

1 شنیدم دو کس با هم از دوستان برفتند از ایران بهندوستان

2 یکی پا چو مارش فرو شد بگنج یکی ماند در کنج محنت برنج

3 غنی بیوفا بود و مسکین غیور بریدند از یکدگر مار و مور

4 ره صبحت شهر تاشان ببست فراخی دامان و تنگی دست

1 شنیدم ز شیبانیان غیور مگر ارقم بن کلیب از غرور

2 بشورید بر معن بن زایده زیان دید از آن کار بیفایده

3 بیازید چون بر زبر دست دست ز دست زبر دست دستش شکست

4 هنوز آتش کین شان بود گرم برافروخت رخسار ارقم ز شرم

1 یکی تاجر از شهر خود شد روان بسوی دگر شهر با کاروان

2 خرش در میان گل از پا فتاد ز یاران خود خواجه تنها فتاد

3 زدش بوسه بسیار بر دست و پای نشد راضی آن خر که خیزد ز جای

4 چو شد خواجه از بردنش ناامید خر دیگر از خر سواران خرید

1 شنیدم که فردوسی نیکبخت کشید از جهان چون بفردوس رخت

2 شد از رحمت ایزدی کامیاب یکی دید از زاهدانش بخواب

3 بباغی، نه مانند این باغها از آن بر دل باغها داغها

4 نشسته است در قصر یاقوت فام می لعلیش کرده ساقی بجام

1 چو بیدار شد زاهد از خواب شاد همان بیت گویند بودش بیاد

2 همی خواند و خون ریخت از دیدگان پسند این بود از پسندیدگان

3 همان نیمشب رفت بر خاک او جبین سود بر تربت پاک او

4 ازو عذر گستاخی خویش خواست مراد خود آن شه ز درویش خواست

1 شنیدم یکی از بزرگان عصر نشستی بزرگانه بر بام قصر

2 سران ولایت در آن آستان بمدحش نشستند همداستان

3 گشادی بکار عدالت چو دست فگندی بر ایوان کسری شکست

4 همی کند بنیاد ظلم از زمین بیسر یسار و بیمن یمین

1 به گیلان کهن فحلی از راستان فرو خواند بر گوشم این داستان:

2 کزین پیشتر کآتشم گرم بود دلم کاین زمان سخت شد، نرم بود

3 مرا هدهدی بود آموخته دریغا از آن گنج اندوخته

4 زبان آور آن طایر مهربان سلیمان و بلقیس را همزمان