حکایات در دیوان اشعار آذر بیگدلی

1 یکی بتکده دیدم آنجا دگر کزو شد جگرنات را خون جگر

2 به یک سوی لات و به یک سو منات وز آن داغ بر سینهٔ مؤمنات

3 ز سیم و ز سیماب و ارزیز و زر ز مس، ز آهن و سرب، هر پیشه‌ور

4 چو شیطان به اشکال روحانیان بسی هیکل انگیخته در میان

1 پس از بتکده کآن زمین گشت قاع شد از فیض ارواح خیر البقاع

2 از آن خک، زد موج دریای نور؛ مزاری عیان گشت چون بزم طور

3 در آنجا جوانان و پیران پاک سپرده ز بس نقد جانها بخاک

4 همه مرغ دل، پر زدی از هواش همه بوی جان، آمدی از فضاش

1 چو محمود شه غازی غزنوی بچرخ کهن داد از اختر نوی

2 فلک را چو کاری بکارش نبود بسر جز هوای، شکارش نبود

3 یکی روز کآمد ز صیادمهر تهی از شکار کواکب سپهر

4 امیران آخور، بفرمان شاه جنیبت کشیدند در پیش گاه

1 شنیدم که در آفتاب تموز یکی روز کیخسرو نیک روز

2 بسر، سایه ی کاویانی درفش ز پی، سیم ساقان زرینه کفش

3 شکار افگنان شد بصحرا و کوه سران در رکابش همه هم گروه

4 ز ترکش کشان، کبک و تیهو نماند؛ ز آهو وشان، گور وآهو نماند

1 شنیدم که از گردش آسمان بملک یمن چون سهیل یمان

2 همایون درختی بباغ کرم برآورده سر، برگ و بارش درم

3 ندیدی کسی چین در ابروی او شکفته تر از روی او خوی او

4 دل از هر چه جز جود وارسته داشت بمهمان نوازی میان بسته داشت

1 شنیدم که در عهد تیموریان چو شد شاهرخ جانشین کیان

2 نکودختری در سمرقند بود که با گل لبش در شکرخند بود

3 گل سرو قد، ماه خورشید روی؛ بت سیمتن، لعبت مشکبوی!

4 دو گیسو کمند و دو ابرو کمان دو چشمش دو مشکین غزال رمان

1 شنیدم یکی از ملوک کیان که از دولتش کس ندیدی زیان

2 بیک گله، از عدل او گرگ و میش بیک چشمه، از داد او نوش و نیش

3 یکی روز داد از کرم بار عام که مرغ دل مردم آرد بدام

4 گرفتند بس ساقیان جامها چو شیرین شد از جامها کامها

1 امیری امارت خدا داده داشت غلامی و فرزندی آزاده داشت

2 شبی هر دو را در برابر نشاند ز درج لب اینگونه گوهر فشاند

3 که: هر یک ازین روزگار دراز هوائی که دارید گویید باز

4 که بینم شما را در اندیشه چیست؟! ز خونابه و می در این شیشه چیست؟!

1 شبانگاه برگشته بختی بخیل مگر شد باختر شماری دخیل

2 که دست من و دامنت از کرم ببین کی رود تیرگی ز اخترم؟

3 که عمری است زیر و زبر گشته ام ازین بخت برگشته، سرگشته ام

4 کنم با تو این عهد ای آموزگار که گردد بکامم اگر روزگار