از غالیه خاک این چمن بیخته گیر از آذر بیگدلی رباعی 97
1. از غالیه خاک این چمن بیخته گیر
ز آبش، بگلاب و مشک آمیخته گیر
شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز از آذر بیگدلی رباعی 98
1. شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز
ور با تو نشینم، رسدم صبح فراز
هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز از آذر بیگدلی رباعی 99
1. هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز
آرد سوی تو، ناید از آن کوی تو باز
در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز از آذر بیگدلی رباعی 100
1. در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز
با دخترکی گرم تر از دختر رز
جویم هر روز شب، که کاهد این سوز از آذر بیگدلی رباعی 101
1. جویم هر روز شب، که کاهد این سوز
گویم هر شب که: روز گردد فیروز
تا کی شب و روز و روز، شب از سر سوز از آذر بیگدلی رباعی 102
1. تا کی شب و روز و روز، شب از سر سوز
نالم ز فراقت ای مه مهر افروز؟!
شبها دارم از آن مه مهر فروز از آذر بیگدلی رباعی 103
1. شبها دارم از آن مه مهر فروز
در سینه همه آتش و در جان همه سوز
امشب ز مه رخت شبم مهر افروز از آذر بیگدلی رباعی 104
1. امشب ز مه رخت شبم مهر افروز
و امروز، ز طلعت تو روزم فیروز
یاری که بود دردم ازوف درمان نیز از آذر بیگدلی رباعی 105
1. یاری که بود دردم ازوف درمان نیز
بگذشت و کشید از کفم دامان نیز
تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس از آذر بیگدلی رباعی 106
1. تن ز آتش غم، چو عود می بین و مپرس
آهم بلب کبود می بین و مپرس
خسرو، کآراست ملک چون روی عروس از آذر بیگدلی رباعی 107
1. خسرو، کآراست ملک چون روی عروس
نوشید می و، بلعل شیرین زد بوس
جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس! از آذر بیگدلی رباعی 108
1. جانم ز تو شد تباه، افسوس افسوس!
روزم ز تو شد سیاه، افسوس افسوس!