رباعیات در دیوان اشعار آذر بیگدلی

1 این پرده که نقش چین خجل کرده نگر زیبش ز بتان ناز پرورده نگر

2 خاموش، ازین بزم خوش آوازان بین بی پرده پری رخان درین پرده نگر

1 آذر! دو جهان بدرگهش بنده نگر! ز آن غمزه و خنده، کشته و زنده نگر!

2 صد زنده ازو کشته شود، غمزه ببین صد کشته ازو زنده شود، خنده نگر!

1 آذر! آن شوخ را در اندیشه نگر! دلباخته دلبر جفاپیشه نگر!

2 آن رخ که چو لاله بود، چون خیری بین آن دل که چو سنگ بود، چون شیشه نگر!

1 چل سال، براه عاشقی کردم سیر گفتم: شودم عاقبت کار بخیر

2 اکنون که باین روز فتادم، نالم از چشم خوش تو، یا ز چشم بد غیر؟!

1 ای جود تو از ابر برآورده نفیر هست از کرمت روی کریمان چو زریر

2 نگرفتم اگر زر از تو، عذرم بپذیر هرکس به تو گفت ده، به من گفت مگیر

1 زآن د رچو روم، عاشق زاری کم گیر؛ از صید گه خویش، شکاری کم گیر

2 از رفتن چون منی، مرنجان خاطر؛ از گوشه ی آستان، غباری کم گیر!

1 از غالیه خاک این چمن بیخته گیر ز آبش، بگلاب و مشک آمیخته گیر

2 صد گونه گل مرادش از هر گلبن سر بر زده و شکفته و ریخته گیر

1 شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز ور با تو نشینم، رسدم صبح فراز

2 در حیرتم از کار شب خود، کآن شب چون با تو بود کوته و، چون بی تو دراز؟!

1 هر مرغ که نامه ی من از تیهو و باز آرد سوی تو، ناید از آن کوی تو باز

2 راه عجبی فتاده ما را بمیان کز یک طرف است بسته، از یک سو باز

1 در کنج خرابه بر حصیری دو سه گز با دخترکی گرم تر از دختر رز

2 هان می میخور، ورنه دل خود میخور، هن لب میمز، ورنه لب خود میگز!