چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم از آذر بیگدلی رباعی 133
1. چون گشت بخیر عاقبت کار نعیم
از باغ جهان رفت به گلزار نعیم
وقت است ز باغ نکهت گل شنویم از آذر بیگدلی رباعی 134
1. وقت است ز باغ نکهت گل شنویم
وز هر کف خاک، بوی سنبل شنویم
چون صدر جهان ازین جهان شاد چنان از آذر بیگدلی رباعی 135
1. چون صدر جهان ازین جهان شاد چنان
شد سوی جنان برینجهان خنده زنان
چند ای ظالم! بهر فریب دگران از آذر بیگدلی رباعی 136
1. چند ای ظالم! بهر فریب دگران
ماخسته و باشی تو طبیب دگران؟!
آن دوست که دشمن است با دوست همان از آذر بیگدلی رباعی 137
1. آن دوست که دشمن است با دوست همان
گویند: خط آورده و بدخوست همان
جمشیدی و جام تو شکستن نتوان! از آذر بیگدلی رباعی 138
1. جمشیدی و جام تو شکستن نتوان!
خورشیدی و پیش تو نشستن نتوان!
ای در هوس روی تو، روشن رایان! از آذر بیگدلی رباعی 139
1. ای در هوس روی تو، روشن رایان!
وی در طلب کوی تو، بزم آرایان!
ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن از آذر بیگدلی رباعی 140
1. ای دوست! چراغ مهر خاموش مکن
حرف غرض آمیز کسان گوش مکن
خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من از آذر بیگدلی رباعی 141
1. خوش آنکه بگوش تو رسد یا رب من
وز لعل لبت دوا شود مطلب من
ای آنکه سر کوی تو شد منزل من از آذر بیگدلی رباعی 142
1. ای آنکه سر کوی تو شد منزل من
جز تخم غمت نیست در آب و گل من
ای سوخته از هزار فرسخ دل من! از آذر بیگدلی رباعی 143
1. ای سوخته از هزار فرسخ دل من!
و انداخته زین رشک بدوزخ دل من!
دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل من از آذر بیگدلی رباعی 144
1. دل خواست ز خلق و خون شد از غم دل من
گفتم: نبود ز هیچ دل کم، دل من!