پیکی آورد پوستینی از دوست از آذر بیگدلی رباعی 25
1. پیکی آورد پوستینی از دوست
گفتند حریفان که: ز تنگی نه نکوست
ای دوست! که از دوستیت با از آذر بیگدلی رباعی 26
1. ای دوست! که از دوستیت با دل خوست
با دل منشین، که دشمن جان من اوست
خالی، که چو داغ لاله در از آذر بیگدلی رباعی 27
1. خالی، که چو داغ لاله در سینه ی اوست
هندوست که پاسبان گنجینه ی اوست
برخاسته این شاخ انار، از آذر بیگدلی رباعی 28
1. برخاسته این شاخ انار، از گل کیست؟!
بنشسته ز گلنار بخون، مایل کیست؟!
ساقی! می از آب زندگانی از آذر بیگدلی رباعی 29
1. ساقی! می از آب زندگانی کم نیست!
زنده است از جام نام جم، گر جم نیست!
از سعی تو، دل بسته ی زنجیر از آذر بیگدلی رباعی 30
1. از سعی تو، دل بسته ی زنجیر تو نیست
مایل بتو بودنش، ز تدبیر تو نیست
چون تیر قلم گرفت و دفتر از آذر بیگدلی رباعی 31
1. چون تیر قلم گرفت و دفتر برداشت
خواجه زر و، من عشق و، هما پر برداشت!
حاجی زجاجی که ز دین ساز از آذر بیگدلی رباعی 32
1. حاجی زجاجی که ز دین ساز نداشت
خود را ز شکست دل کس باز نداشت
آذر که مدام شکوه از خوی از آذر بیگدلی رباعی 33
1. آذر که مدام شکوه از خوی تو داشت
جان داد و ز جان شوق سری تو داشت
هر بار که سرگردان ز من یار از آذر بیگدلی رباعی 34
1. هر بار که سرگردان ز من یار گذشت
گفتم که: چنین ز بیم اغیار گذشت
چون دید جداییش مرا خواهد از آذر بیگدلی رباعی 35
1. چون دید جداییش مرا خواهد کشت
وان درد مرا از و جدا خواهد کشت
چشمم، که نه ز آن بزم خواهد از آذر بیگدلی رباعی 36
1. چشمم، که نه ز آن بزم خواهد خفت
گفتم: شب وصل است و کنون خواهد خفت!