ای اهل هوس، عشق شماری دگر است از آذر بیگدلی رباعی 13
1. ای اهل هوس، عشق شماری دگر است
آب و گل عشق، از دیاری دگر است
ما را شب هجر، سینه سوداخیز است از آذر بیگدلی رباعی 14
1. ما را شب هجر، سینه سوداخیز است
وز سیل سرشک، دریاخیز است
از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است از آذر بیگدلی رباعی 15
1. از هجر، مرا هم مژه گوهر پوش است
دل از ستمت بناله، لب خاموش است
حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است از آذر بیگدلی رباعی 16
1. حالم ز غم هجر، چه ناخوش حال است
حالی که ز گفتنش زبانم لال است!
کوی تو، که رشک گلستان ارم است از آذر بیگدلی رباعی 17
1. کوی تو، که رشک گلستان ارم است
تا هست در آن مرغ دلم، محترم است
از گل بسته است دسته، کاین روی من است! از آذر بیگدلی رباعی 18
1. از گل بسته است دسته، کاین روی من است!
شب بر رخ روز بسته، کاین موی من است!
گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است! از آذر بیگدلی رباعی 19
1. گل بر سر هم ریخته، کاین روی من است!
صندل بگل آمیخته، کاین بوی من است!
امشب که مرا بر آستانت راه است از آذر بیگدلی رباعی 20
1. امشب که مرا بر آستانت راه است
از درد دلم، دلت کجا آگاه است؟!
این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛ از آذر بیگدلی رباعی 21
1. این باغ، سر کروی نگاری بوده است؛
وین شاخ گل، آتشین عذاری بوده است
هادی که ازو زمانه را آبادی است از آذر بیگدلی رباعی 22
1. هادی که ازو زمانه را آبادی است
وز مولودش جهانیان را شادی است
ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست از آذر بیگدلی رباعی 23
1. ز آن عهد که بستیم بهم ای بت مست
زنها رمگو که بر توام منت هست
تو میروی و نگاه من از پی تست از آذر بیگدلی رباعی 24
1. تو میروی و نگاه من از پی تست
اشکم چو ستاره، ماه من از پی تست