لرزان من و خواجه دوش از سردی دی از آذر بیگدلی رباعی 169
1. لرزان من و خواجه دوش از سردی دی
وی طعنه بمن میزد و من خنده بوی
از دور فلک که باخت لعب عجبی از آذر بیگدلی رباعی 170
1. از دور فلک که باخت لعب عجبی
بر من، که ز هجر داشتم تاب و تبی
قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی از آذر بیگدلی رباعی 171
1. قاصد!دلم از حرف وفا خوش کردی
جانم ز پیام آشنا خوش کردی
گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟! از آذر بیگدلی رباعی 172
1. گفتی: ز رخم چرا نظر پوشیدی؟!
هنگام سخن زبان بخود دزدیدی!
دوشم دل برد، شاهد بازاری از آذر بیگدلی رباعی 173
1. دوشم دل برد، شاهد بازاری
افتاده من از قفای او باز، آری
رویی که کله ز مه رباید داری! از آذر بیگدلی رباعی 174
1. رویی که کله ز مه رباید داری!
مویی که به لاله مشک ساید داری!
دارم ز فراق ماه مهر افروزی از آذر بیگدلی رباعی 175
1. دارم ز فراق ماه مهر افروزی
در دل سوزی، نیست دلی دل سوزی
من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی! از آذر بیگدلی رباعی 176
1. من مفلسم و، تو کیمییا ای ساقی!
دست تو سحاب و من گیا ای ساقی!
وقت است ز هر سو شکفد روی گلی از آذر بیگدلی رباعی 177
1. وقت است ز هر سو شکفد روی گلی
هر بلبل مست رو نهد سوی گلی
ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی از آذر بیگدلی رباعی 178
1. ز آن پیش که، شمع مهرش افروختمی
وز آتش دشمنی او سوختمی
خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی از آذر بیگدلی رباعی 179
1. خوش آنکه چو یاد از اسیریم کنی
آیی شبی و رحم به پیریم کنی
آذر! که چو من مانده جدا از وطنی! از آذر بیگدلی رباعی 180
1. آذر! که چو من مانده جدا از وطنی!
نالان ز جدایی وطن همچو منی!