چنان بود گلشه ز هجران از عیوقی ورقه و گلشاه 24
1. چنان بود گلشه ز هجران دوست
که بروی همی غم بدرید پوست
خبر یافت گلشاه کآن مستحل از عیوقی ورقه و گلشاه 25
1. خبر یافت گلشاه کآن مستحل
جدا کردش از ورقهٔ برده دل
ایا نزهت و راحت جان من از عیوقی ورقه و گلشاه 26
1. ایا نزهت و راحت جان من
دل و دیده و جان و جانان من
بگفت این و بر دوست بگریست از عیوقی ورقه و گلشاه 27
1. بگفت این و بر دوست بگریست زار
کنار از مژه کرد دریا کنار
مرو را جهازی نکو ساختند از عیوقی ورقه و گلشاه 28
1. مرو را جهازی نکو ساختند
خزینه ز گوهر بپرداختند
شه شام از آن جایگه نیم از عیوقی ورقه و گلشاه 29
1. شه شام از آن جایگه نیم شب
برفتن گرایید بنگر عجب
چو گلشه سوی شام شد مستمند از عیوقی ورقه و گلشاه 30
1. چو گلشه سوی شام شد مستمند
بیاورد بابش یکی گوسفند
نبد ورقه را ز آن حدیث از عیوقی ورقه و گلشاه 31
1. نبد ورقه را ز آن حدیث آگهی
که چونست احوال سرو سهی
دریغا که آن زاد سرو بلند از عیوقی ورقه و گلشاه 32
1. دریغا که آن زاد سرو بلند
نهان گشت در زیر خاک نژند
چو این شعر ورقه ببردش از عیوقی ورقه و گلشاه 33
1. چو این شعر ورقه ببردش بسر
برآشفت وز غم درآمد بسر
بحی اندرون بد یکی دلبری از عیوقی ورقه و گلشاه 34
1. بحی اندرون بد یکی دلبری
یکی حور چهره پری پیکری
بگفت این و آمد ز پیشش از عیوقی ورقه و گلشاه 35
1. بگفت این و آمد ز پیشش برون
ز دیده روان کرده دو جوی خون