دل پادشاهان شه خسروان از عیوقی ورقه و گلشاه 1
1. دل پادشاهان شه خسروان
که رایش بلندست و بختش جوان
به نام خداوند بالا و پست از عیوقی ورقه و گلشاه 1
1. به نام خداوند بالا و پست
که از هستی اش هست شد هر چه هست
سخن بهتر از نعمت و خواسته از عیوقی ورقه و گلشاه 3
1. سخن بهتر از نعمت و خواسته
سخن بهتر از گنج آراسته
ربودند گلشاه دل خسته از عیوقی ورقه و گلشاه 4
1. ربودند گلشاه دل خسته را
مر آن دل گسل سرو نورسته را
ایا ماه گل چهر دل خواه از عیوقی ورقه و گلشاه 5
1. ایا ماه گل چهر دل خواه من
دراز از تو شد عمر کوتاه من
چنین گفت آنگه به فرمانبران از عیوقی ورقه و گلشاه 6
1. چنین گفت آنگه به فرمانبران
بیارید هین بدره های گران
کجا رفتی ای دل گسل یار از عیوقی ورقه و گلشاه 7
1. کجا رفتی ای دل گسل یار من
مگر سیر گشتی ز دیدار من
چو از شعر فارغ شد آمد بپای از عیوقی ورقه و گلشاه 8
1. چو از شعر فارغ شد آمد بپای
بغرید چون رعد نالان ز جای
بگفت ای چراغ دل و جان من از عیوقی ورقه و گلشاه 9
1. بگفت ای چراغ دل و جان من
بت گل رخ و جان و جانان من
همی گفت چونین و چون تفته از عیوقی ورقه و گلشاه 10
1. همی گفت چونین و چون تفته برق
همی راند و در خون دل گشته غرق
همی گفت شاه سواران منم از عیوقی ورقه و گلشاه 11
1. همی گفت شاه سواران منم
سرور دل نامداران منم
دریغ ای پدر دیدهٔ شیر از عیوقی ورقه و گلشاه 12
1. دریغ ای پدر دیدهٔ شیر مرد
کی رفتی ز دنیا پر از داغ و درد