گیرم که به تو لطف الهی آمد از عطار نیشابوری وصلت نامه 48
1. گیرم که به تو لطف الهی آمد
در ملک تو ماه تا به ماهی آمد
چون روی تو در هلاک خواهد آمد از عطار نیشابوری وصلت نامه 49
1. چون روی تو در هلاک خواهد آمد
قسم تو دو کز مغاک خواهد آمد
از آتش دل چو دود برخواهی خواست از عطار نیشابوری وصلت نامه 50
1. از آتش دل چو دود برخواهی خواست
وز راه زیان و سود برخواهی خواست
زان پیش که در عین هلاکت فکنند از عطار نیشابوری وصلت نامه 51
1. زان پیش که در عین هلاکت فکنند
بفکن همه پاک بو که پاکت فکنند
تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست از عطار نیشابوری وصلت نامه 52
1. تا کی به نظارهٔ جهان خواهی زیست
فارغ ز طلسم جسم و جان خواهی زیست
گاهی به قبول خلق خواهی آویخت از عطار نیشابوری وصلت نامه 53
1. گاهی به قبول خلق خواهی آویخت
گاهی به عصا و دلق خواهی آویخت
گر در کوهی مقیم و گر در دشتی از عطار نیشابوری وصلت نامه 54
1. گر در کوهی مقیم و گر در دشتی
بر خاک گذشتگان مجاور گشتی
چون آفت بی‌قیاس داری در پی از عطار نیشابوری وصلت نامه 55
1. چون آفت بی‌قیاس داری در پی
چندانکه روی هراس داری در پی
بگشای نظر خلق پراکند نگر از عطار نیشابوری وصلت نامه 56
1. بگشای نظر خلق پراکند نگر
سرگردانی مرده و زنده نگر
هر رنگ که ممکن است آمیخته گیر از عطار نیشابوری وصلت نامه 57
1. هر رنگ که ممکن است آمیخته گیر
هر فتنه که ساکن است انگیخته گیر
ره بس دور است توشه بردار و برو از عطار نیشابوری وصلت نامه 58
1. ره بس دور است توشه بردار و برو
فارغ منشین تمام کن کار برو
گیرم که جهان بکام دیدی و شدی از عطار نیشابوری وصلت نامه 59
1. گیرم که جهان بکام دیدی و شدی
زلف همه دلبران کشیدی و شدی