چنین گفت آنکه استاد از عطار نیشابوری خسرونامه 44
1. چنین گفت آنکه استاد جهان بود
که در باب سخن صاحبقران بود
الا ای کبک کهسار از عطار نیشابوری خسرونامه 45
1. الا ای کبک کهسار معانی
چو آتش خورده آب زندگانی
چنین گفت آن حکیم از عطار نیشابوری خسرونامه 46
1. چنین گفت آن حکیم نغز پاسخ
که چون از قصر شه گم گشت گلرخ
فغان برداشت آن از عطار نیشابوری خسرونامه 47
1. فغان برداشت آن مسکین مکّار
که زنهار، الا مان ای شاه، زنهار
بگفت این و دبیری از عطار نیشابوری خسرونامه 48
1. بگفت این و دبیری را بفرمود
که کلکش از عطارد گوی بربود
چو خود بر لوح زنگاری از عطار نیشابوری خسرونامه 49
1. چو خود بر لوح زنگاری قلم زد
سپر بود و زتیغ خود علم زد
برامد نالهٔ کوس از عطار نیشابوری خسرونامه 50
1. برامد نالهٔ کوس از در شاه
بجوش آمد چو دریا کشور شاه
شه القصه ز پیش او از عطار نیشابوری خسرونامه 51
1. شه القصه ز پیش او بدر شد
دلی پر غصّه نزدیک پدر شد
الا ای مرغ پیش اندیش از عطار نیشابوری خسرونامه 52
1. الا ای مرغ پیش اندیش چالاک
ز دنیا چند خواهی برد خاشاک
چو بگذشتند ازان از عطار نیشابوری خسرونامه 53
1. چو بگذشتند ازان دریای خونخوار
یکی کوه بلند آمد پدیدار
بآخر خسرو از وی از عطار نیشابوری خسرونامه 54
1. بآخر خسرو از وی ره نشان خواست
وداعش کرد و میشد بر نشان راست