زمانی بود گل چون ماه در میغ از عطار نیشابوری خسرونامه 66
1. زمانی بود گل چون ماه در میغ
برشه رفت با کرباس و با تیغ
الا ای پیک راه بی نهایت از عطار نیشابوری خسرونامه 67
1. الا ای پیک راه بی نهایت
سلوکت را نه حدّست و نه غایت
الا ای ترجمان نفس گویا از عطار نیشابوری خسرونامه 68
1. الا ای ترجمان نفس گویا
تویی کز تو نشد پوشیده مبدا
چنین گفت او که کرد از وی روایت از عطار نیشابوری خسرونامه 69
1. چنین گفت او که کرد از وی روایت
کسی کو بود راوی حکایت
چنین گفت آنکه پیر راستان بود از عطار نیشابوری خسرونامه 70
1. چنین گفت آنکه پیر راستان بود
که او گویندهٔ این داستان بود
الا ای شاهباز ساعد شاه از عطار نیشابوری خسرونامه 71
1. الا ای شاهباز ساعد شاه
کلاهت چیست، از ماهیست تا ماه